اشعار امام حسین (علیهالسلام) در زمان دفن امام حسن مجتبی (علیهالسلام)
07 آبان 1398 توسط شهید محمود رضا بیضائی
چگونه سر و بدن خود را خوشبو کنم در حالی که بدن تو در زیر خاک است؟ چگونه از دنیا بهره گیرم در حالی که هر آنچه به تو نزدیک است نزد من محبوب است؟ هرگاه کبوتری بانگ زند و باد شمال و جنوب به وزش در آید، بر تو خواهم گریست. مادامی که بر درختهای حجاز شاخهای جوانه میزند، چشمانم از اشک بر تو خشک نخواهد شد.
گریهام طولانی و اشکم جاری است، زیرا که تو از من دوری، و مزارت نزدیک. دیوارههای قبر، تو را در بر گرفته، و هر کس که زیر خاک است غریب است. او که رفته خوشحال و این که مانده غمگین است، و هر انسانی را سرنوشت مرگ حتمی است. غارتزده آن کسی نیست که داراییاش را به تاراج بردهاند، غارتزده کسی است که برادرش را زیر خاک دفن کرده باشد.
المناقب 45:4