ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

پاداش پرستاری
پیامبر اکرم (ص) :

مَن قامَ عَلى مَريضٍ يَوما و لَيلَةً بَعَثَهُ اللّهُ مَعَ ابراهيمَ الخَليلِ ؛
هر كس يك شبانه روز از بيمارى پرستارى كند، خداوند او را با ابراهيم خليل محشور مى‌كند .
ثواب الأعمال ص ۳۴۱
مناسبتهای امروز :
 شب یلدا[ شمسی ]
 زادروز دیوید بوهم فیزیک دان مشهور آمریکایی[ میلادی ]
 ولادت حضرت زینب سلام الله علیها و روز پرستار و بهورز[ قمری ]

عوامل بر انگیزاننده دوستی

امام علی علیه السلام :

طَلاقَةُ الوَجهِ بِالبِشرِ وَالعَطِيَّةُ ، وفِعلُ البِرِّ وبَذلُ التَّحِيَّةِ ، داعٍ إلى‏ مَحَبَّةِ البَرِيَّةِ .
گشاده‏رويى ، بخشيدن ، نيكوكارى و سلام كردن ، برانگيزاننده دوستىِ مردم است .
غرر الحكم : ج ۴ ص ۲۵۹ ح ۶۰۳۲

پرسمان مهدویت
#پرسش :
چه راه هايى براى شناختن مهدى نمايان وجود دارد؟

#پاسخ :
اعتقاد به مهدويت، از زمان پيامبر(صلى الله عليه و آله) رواج داشته و تقريباً بعد از واقعه ى كربلا و شهادت امام حسين(عليه السلام) ادعاى مهدويت نيز آغاز شد و برخى از مردم بعد از وفات محمّد حنفيه، او را مهدى دانستند و بعدها نيز عدّه اى خود را مهدى ناميدند و ادعاى مهدويت كردند… براى اين كه ما مهدى نمايان را تشخيص دهيم، لازم است شناخت كامل از امام زمان(عليه السلام) داشته باشيم. در روايات ما آمده است كه زرارة بن اعين از امام صادق(عليه السلام)سؤال كرد: «در زمان غيبت امام زمان(عليه السلام)، امام را چگونه از امامان بدلى تشخيص دهيم؟». امام(عليه السلام)فرمودند: «اين دعا را ياد بگير و تكرار كن: (اللهم عَرِّفني لنفسك فإنَّك إنْ لم تعرفني نَفسَك لَم أعرف نبيك. اَللهم! عرّفْني رسولك فإنّك إنْ لمْ تعرفْني رسولك لم أعْرِفْ حجتَك. اللهم! عرّفْني حجتك فإنّك إنْ لمْ تُعَرِّفْني حجتك ضَلَلْتُ عَن ديني).[1]
بنابراين، بر ما لازم است كه امام زمان(عليه السلام) را از چند جهت شناسايى كنيم، هم شناسنامه اى و هم اعتقادى و قلبى. روايات ما، به همه ى اين ها اشاره كرده اند و فرمودنده اند: «امام زمان(عليه السلام) از بنى هاشم و از اولاد فاطمه(عليهما السلام) و از سلاله ى سيدالشهداء امام حسين(عليه السلام) و نام پدرش حسن و خودش همنام پيامبر(صلى الله عليه و آله) و…. است، و بعد هم خصوصيات شخصى و جسمى امام دوازدهم(عليه السلام) را بيان فرمودنده اند و گفته اند: او، شبيه ترين مردم به پيامبر(صلى الله عليه و آله)است؛ پيشانى حضرت فراخ و سفيد و تابان و اثر سجده در آن آشكار است؛ ابروهاى حضرت، به هم پيوسته است؛ چشم حضرت، سياه و سرمه گون است؛ در طرف راست صورت، خالى وجود دارد؛[2] هنگام ظهور، با شمشير قيام مى كند؛ از ايشان، كرامت هاى بى شمارى ظهور مى كند. براى ظهور نيز علائمى حتمى و غيرحتمى بيان كرده اند، نداى آسمانى، خروج سفيانى، خروج خراسانى، قتل نَفْسِ زكيّه، فرو رفتن لشكر سفيانى در بيابانى ما بين مكه و مدينه[3] و… از جمله ى آن علائم است.
از طرفى، انسان بايد آن قدر قدرت تشخيص داشته باشد تا بتواند امام مهدى(عليه السلام) را با اوصافى كه بعضى از آن ها ذكر شد، از مهدى نمايان تمييز دهد، چون، بديهى است كه در هر زمان، برخى عناصر فرصت طلب، از موضوع مهدويّت سوء استفاده مى كنند، چنان كه مدّعيان الوهيّت يا نبوت يا ساير مقامات معنوى، در دنيا كم نبوده اند، ولى اين ها، هرگز، دليل بر اين نمى شود كه منكر اصل وجود خدا و نبوّت انبيا و مهدويّت شويم. از اين رو، دانايان و اهل تشخيص، از پيامبران درخواست معجزه مى كردند. به همين دليل مشاهده مى كنيم كه براى شناخت امام بعدى، امام هر عصرى، براى اصحاب خود، علائمى از امام پسين را نشان مى دادند تا در مسئله، شكى باقى نماند و آنان بتوانند امام بعد را به صورت واضح، شناسايى كنند.

:books: پی نوشتها:
[1]. شيخ صدوق، كمال الدين و تمام النعمة، ج 2، ص 342. خدايا! خودت را به من بشناسان كه اگر تو، خودت را به من نشناسانى، پيامبرت را نمى شناسم. خدايا پيامبرت را به من بشناسان كه اگر پيامبرت را نشناسانى، حجّت تو را نخواهم شناخت. خدايا! حجّت و امام زمان را به من بشناسان كه اگر امامت را نشناسانى، در دينم گمراه خواهم شد.
[2]. شيخ عباس قمى، منتهى الآمال، ص 289.
[3]. ر.ك: همان، و مهدى موعود، (در اين كتاب بيش از چهارصد علامت ذكر شده است).

:books: امام مهدى(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، رسول رضوى، انتشارات مركز مديريت حوزه علميه (1384).

حفظ موضوعی آیات نماز
 هجرت برای اقامه نماز
:books:سوره ابراهیم آیه 37
بسم الله الرحمن الرحیم
«رَبَّنَا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُوا الصَّلَاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ؛ پروردگارا، من برخی از ذرّیّه و فرزندان خود را به وادی بی‌کشت و زرعی نزد بیت‌الحرام تو مسکن دادم، پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس تو دلهایی از مردمان را به سوی آنها مایل گردان و به انواع ثمرات آنها را روزی ده، باشد که شکر تو به جای آرند.»
معنی کلمات
بواد: وادى: دره. سيلگاه . راغب گويد: وادى در اصل، محل جريان آب است . دره را از آن جهت، وادى گويند . در آيه مراد، دره است.

افئدة: فؤاد: قلب. جمع آن ، افئده است. «فأد» به معنى بريان كردن و حركت و تحريك آمده است . قلب را از آن فؤاد گفته ‏اند كه، در آن توقّد و دلسوزى هست و يا متأثّر و متحوّل مى ‏باشد.

تهوى: هوى: ميل نفس. آن در ميل مذموم و ممدوح هر دو به كار مى ‏رود. در قرآن بيشتر در ميل مذموم و خواهش نفس و گاهى در ميل ممدوح آمده است . مانند اين آيه، «تهوى»: ميل مى‏ كند.(
تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی)
نکته تفسیری
سپس دعا و نیایش خود را این چنین ادامه می‌دهد: «پروردگارا! من بعضی از فرزندانم را در سرزمین بی‌آب و علفی، در کنار خانه‌ای که حرم تو است ساکن ساختم تا نماز را برپای دارند» (رَبَّنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوادٍ غَیْرِ ذِی زَرْعٍ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیُقِیمُوا الصَّلاةَ).

پس از آن که خداوند به ابراهیم، پسری از کنیزش «هاجر» داد و نامش را «اسماعیل» گذاشت، حسادت همسر نخستینش «ساره» تحریک شد و نتوانست حضور هاجر و فرزندش را تحمل کند، از ابراهیم خواست که آن مادر و فرزند را به نقطه دیگری ببرد، و ابراهیم طبق فرمان خدا در برابر این درخواست تسلیم شد.

اسماعیل و مادرش هاجر را به سرزمین مکّه که در آن روز یک سرزمین خشک و خاموش و فاقد همه چیز بود آورد، و در آنجا گذارد، و با آنها خداحافظی کرد و رفت.

سپس ابراهیم دعای خودش را این چنین ادامه می‌دهد:

خداوندا! اکنون که آنها در این بیابان سوزان برای احترام خانه بزرگ تو مسکن گزیده‌اند «تو قلوب گروهی از مردم را به آنها متوجه ساز و مهر آنها را در دلهایشان بیفکن» (فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ).

«و آنها را از انواع میوه‌ها (ثمرات مادی و معنوی) بهره‌مند کن، شاید شکر نعمتهای تو را ادا کنند» (وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ).
:books:برگزیده تفسیر نمونه

چرا تغافل مهم است؟

گاهی اوقات کدورت هایی بر اثر برخی مسائل ایجاد می شود که بعضا زندگی  را تیره می کند. اما علت اینکه زندگی را تیره می کند این است با یادآوری آن موضوع و تکرار بسیار باعث تشنج بین افراد و اوضاع می گردد . لذا با تغافل می توان به راحتی از کنار آن گذشت و به آرامش دست یافت و از سوی دیگر زندگی را تباه نکرد، چنانچه امام  علی(ع) در حدیث زیر به اهمیت تغافل اشاره نموده اند.

امام علی علیه السلام :

مَن لَم يَتَغافَل ولا يَغُضُّ عَن كَثيرٍ مِنَ الاُمورِ ، تَنَغَّصَت عيشَتُهُ .

هر كه از بسيارى امور، تغافل و چشم‌پوشى نكند، زندگى‌اش تيره مى‌شود .
:books: غرر الحكم : ج ۵ ص ۴۵۵ ح ۹۱۴۹

پایه تحول فکری و معرفتی جامعه با وحدت حوزه و دانشگاه
آیا به علت نامگذاری وحدت حوزه و دانشگاه پی برده¬اید؟ آیا می¬دانستید منظوراز وحدتی که مطرح است چیست؟
حضرت علی(ع) می فرمایند: «هیچ ملّتى در انجام کارى با هم متحد نشدند، مگر این که خداوند گرفتارى آنان را بر طرف کرد و آن‏ها را از بلاى ذلّت نجات داد»(شرح این ابی الحدید، ج2، ص185)
وحدت بین حوزه و دانشگاه بیشتر مدیون بصیرت و بینش امام خمینی (ره) بود. ایشان با علم به اینکه حوزه و دانشگاه می¬تواند سبب تحولات جامعه باشند، به خاطر خفقانی که در طول چند هزار ساله نظام طاغوتی که بر آن حاکم شده بود، دریافتند که راه رسیدن به تحول فکری، معرفتی جامعه، بیداری و آگاهی آنان به واسطه حوزه و دانشگاه است. از آنجایی که در زمان رژیم طاغوت شرایط حوزه و دانشگاه مانند زمان کنونی نبود، بلکه رژیم طاغوت سعی و تلاش می¬کرد که بین این دو نهاد تفرقه بیندازد، از این رو ایشان و اشخاصی چون: دکتر شهید مفتح، شهید باهنر و جمعی از همفکران به ارائه راهکار عملی پیرامون وحدت این دو نهاد گام نهادند. بر همین اساس از آن زمان تاکنون وحدت حوزه و دانشگاه به عنوان مسئله اصلی در نظام جمهوری اسلامی تبدیل شد.
بر این اساس اتحاد میان این دو نهاد باعث شد که، دانشجویان به نظام اسلامی آشنا شده، زمینه بیداری و تحول فکری و معرفتی آنان را فراهم نمایند و با همکاری و همراهی یکدیگر، زمینه پیروزی انقلاب اسلامی و براندازی نظام دیکتاتوری طاغوت را فراهم نمایند. لذا «اختصاص یافتن این روز به نام وحدت حوزه و دانشگاه به خاطر نیاز شدیدی بود که در انقلاب اسلامی احساس می¬شد. چرا که وحدت کلید موفقیت انقلاب اسلامی بود و حفـظ و ادامه ى آن بـه آسـيب ناپذيرى انقلاب و نيل بـه اهـداف انقلابی و حفظ كامـل دسـتاوردهاى آن خواهـد انجاميد»ـ(وحدت حوزه و دانشگاه در کلام امام خامنه ای)
گاهی اوقات چنین پنداشته می¬شود که، مقصود از وحدت میان حوزه و دانشگاه که از آن سخن به میان می¬آید، وحدت فیزیکی و خارجی است به این معنا که، دروسی که در حوزه تدریس می¬شود در دانشگاه نیز تدریس شود یا بالعکس دروسی که در دانشگاه تدریس می¬شود در حوزه نیز تدریس شود اما، این گونه نیست بلکه، منظور وحدت در هدف است. یعنی در راستای رسیدن به یک مقصود و منظور با یکدیگر تعامل و همراهی داشته باشند. حضرت امام(ره) تأکید داشتند که این دو نهاد باید نقص¬های یکدیگر را برطرف کنند. چون اگر نقصی در هر کدام از این دو نهاد دیده ¬شود، به هدف و مقصد مورد نظر دست نخواهد ¬یافت.
پس در راه تحقق وحدت بیشتر و نزدیکی بین دو نهاد حوزه و دانشگاه باید بازنگری اساسی صورت گیرد و بعضا نقص¬ها و خلل¬هایی که، در هر کدام از این دو نهاد یافت می¬شود، برطرف نمود تا به هدف مطلوب دست یافت. چرا که حوزه و دانشگاه مانند دو بال است که هر کدام می¬تواند دیگری را در رسیدن به مقصد یاری ¬نماید. از سوی دیگر اگر انسان¬ها در کارهای خویش با یکدیگر متحد شوند و همفکری نمایند، خداوند گرفتاری آنها را برطرف می نماید و از بلای ذلت نجات می¬دهد.