ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

در قبال محبت چه پاسخی باید داد؟

باران می بارید. سماور غل غل می کرد . نرگس سرمای سختی خورده بود. کنار شومینه در زیر پتو دراز کشیده بود. هر چند دقیقه یک بار داد و فریاد گلو و شش هایش بلند می شد. تبش بالا رفته بود. لحظه به لحظه حالش بدتر می شد. مادر نگران حالش بود. هر چند دقیقه با طشت آب و نمک به سراغش می آمد. مادر زیر لب ذکر می گفت و برای شفای او دعا می کرد . چند لحظه ای کنار پنجره ایستاد بیرون را تماشا می کرد. باران همچنان می بارید.
همسرش شهید شده بود. در روستایشان بیمارستان نبود؛ تا شهر چندین ساعت فاصله بود . با خود گفت: اگر پدرش زنده بود الان می توانست او را به شهر و درمانگاه ببرد. اگر اتفاقی برایش بیفتد ؟!
اما چاره ای نداشت باید صبر می کرد و پاهایش را شستشو می داد . به داخل اتاق همسرش رفت ، رو به روی عکس او نشست ، با او درد و دل کرد .
کجایی ؟ کاش بودی! زهرا بیمار است نمی توانم او را به درمانگاه ببرم. مگر فرزند تو نیست؟ پس چرا کاری نمی کنی؟ او را از خدا بخواه که بر گرداند.
همین طور با عکس همسرش درد و دل می کرد . خوابش برد. خواب دید، رضا وسط یک باغ بزرگ و زیبایی است ، همه آنجا هستند. زهرا و مادرش نیز آنجا هستند. رضا در حال پذیرایی از مهمانان بود. هنگامی که به همسرش و زهرا رسید میوه مخصوص با طعمی خاص مقابل آنان گرفت گفت: بخورید نگران نباشید …. هنوز ادامه خوابش را ندیده بود که با صدای زهرا از خواب بیدار شد . خودش را شتابان به کنار زهرا رساند نگران حال زهرا بود . فکر کرد حالش بدتر شده است. گفت: چی شده زهرا چه اتفاقی افتاده؟ زهراگفت: چیزی نشده مادر گلویم خشک شده آب می خواهم. خواب بابا را دیدم .
همین که زهرا گفت: آب می خواهم، خواب بابا را دیدم مادر زهرا شروع به گریه کرد و سریع به داخل آشپزخانه رفت گفت: صبر کن برایت آب بیاورم بعد خوابت را برایم تعریف کن. زهرا نیز همان خواب مادرش را دیده بود. هر دو تعجب کردند .
زهرا از اینکه خواب پدرش را دیده بود، خیلی خوشحال بود حس کرد پدرش همیشه زنده است و در سخت ترین شرایط آنها را تنها نمی گذارد. زهرا بعد از این خواب لحظه به لحظه حالش بهتر شد. خوشحالی در چهره مادرش موج میزد، خدا را شکر کرد و از همسرش تشکر کرد. زهرا با نگاه به چهره خسته مادر که چند روز چون پروانه اطراف او می چرخید، او را غرق در بوسه کرد و با لبخند زیبایش خستگی را از تن مادر بیرون کرد.

#داستانک
#محبت_در_خانواده
#شهادت

یا ابن الحسن(عج)
پرتو خورشید بر عالم می تابد تا همه جا را روشن و گرما بخشد، درختان و گیاهان رشد  نمایند.
آیا نباید پرتو گرمابخش وجودت همه جا را روشن نماید و سرزمین و گلهای قلبمان را رشد دهد و زیبا نماید؟
اللهم عجل لولیک الفرج

کوتاه_نوشت.

خدای من!

امروز که پرتو نورانی ات جهان را روشن می نماید از وجود و همراهی همیشگی ات خبر می دهد.  وجودی که باعث آرامش و اطمینان می شود و گم گشتگان را به راه و مقصد می رساند.
کاش وجودم همراهی همیشگی ات را درک نماید.

محبت به موجودات

همه جا را برف فرا گرفته بود. زهرا گوشه اتاق جلوی بخاری نشسته بود. درس های عربی­اش را مرور می کرد. غبار پنجره را پوشانده بود. زهرا گفت: چه هوای سردی است. چه برفی می بارد! مادرش مشغول آشپزی بود گفت: زهرا چیزی شده؟ چیزی می خواهی؟

زهرا گفت: نه مادر می­گویم : هوا سرد است.

مادر ش گفت: خوب زمستان است، هوا باید سرد باشد در این هوای سرد یک چیز گرم مثل چایی یا سوپ می تواند سردی هوا را از وجود آدم کمتر کند.

زهرا گفت: بله اگر بود خوب بود.

مادرش داخل آشپزخانه رفت: کاسه ای سوپ مقابل زهرا گذاشت گفت: این هم یک سوپ گرم برای زهرا خانم.

زهرا با خوشحالی از مادرش تشکر کرد.

بلند شد رفت دستش را بشوید، از گوشه پنجره هوای بیرون را نگاه کرد، چقدر برف! از خوشحالی ذوق زده شده بود. ناگهان با دیدن پرنده کوچکی که در گوشه ای از برفها، خودش را مچاله کرده بود، دهانش باز ماند و ذوقش پرید گفت: مادر بیا این پرنده کوچک را بیین از سرما مچاله شده . مادرش گفت: خدای من! بیچاره چقدر مظلوم است.

زهرا گفت: مادر  من می خواهم بروم پرنده را بیاورم.

مادرش گفت: زودتر برو تا از این مچاله تر نشده.

زهرا کتش را پوشید بیرون رفت.

پرنده کوچولو را آرام از کنار برف ها برداشت. در گوشه کتش قرار داد داخل اتاق شد. کنار بخاری گذاشت چند دقیقه نگذشته بود پرنده از مچالگی بیرون آمد. با جیر جیر کردن خوشحالی و تشکرش را ابراز نمود.

بعضی مواقع ممکن است اشخاصی از برقراری عدالت ناراحت باشند یا ظلم بر خود بدانند به گونه ای که درمقابل شخص عدالت گر، قد علم نمایند و چه بسا او را به قتل برسانند اما در حدیثی گهربار حضرت زهرا(س) علت واجب ساختن عدالت در  داوری ها را این گونه می فرمایند: 

علت  واجب ساختن عدالت در داوری ها

فَرَضَ اللّهُ… العَدلَ فِي الأَحكامِ إيناساً للرَّعِيَّةِ.

خداوند… عدالت در داورى‌‏ها را براى آرامش مردم، واجب ساخت.

:books: كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۳ ص ۵۶۸ ص ۴۹۴۰

آحاد بشری ، جامعه بشری….

روزها می گذرد. قطار عمر بر روی ریل زندگی در جریان است. بشر امروز در ایستگاه سرگردانی گرفتار شده است. نمی داند در کدام واگن سوار شود همه مقصد شان یکی است  اما نمی داند در این ریل زندگی در کدام واگن سوار شود که سود بیشتری به او برساند.  واگنی که محبت خداست، نور ایمان و معرفت یا واگنی که لجبازی با خداست.

تمام آحاد بشر و جامعه بشری بیش از پیش نیاز مند یک چیز است آرامش، ایمان به خدا، ولایت پذیری. چرا که در پرتو این موارد است که می تواند در واگن خوشبختی سوار شد و تا منزل مقصود، به سلامت رسید.