ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

چه دعایی برآورده می گردد؟

پیامبر اکرم (ص) :

مَن أكثَرَ الدُّعاءَ قالَتِ المَلائِكَةُ : صَوتٌ مَعروفٌ ، ودُعاءٌ مُستَجابٌ ، وحاجَةٌ مَقضِيَّةٌ .
هر كه بسيار دعا كند ، فرشتگان مى گويند : اين ، صدايى آشنا و دعايى است كه پذيرفته مى شود و حاجتى است كه برآورده مى گردد .
كنزالعمّال : ج ۱۵ ص ۸۶۶ ح ۴۳۴۴۵ نقلاً

جایگاه درآمد حلال

امام صادق علیه السلام :

لَو أنَّ النّاسَ أخَذوا ما أمَرَهُمُ اللّهُ بهِ فأنفَقوهُ فيما نَهاهُم عَنهُ ما قَبِلَهُ مِنهُم ، و لو أخَذوا ما نَهاهُمُ اللّهُ عَنهُ فأنفَقوهُ فيما أمَرَهُمُ اللّهُ بهِ ما قَبِلَهُ مِنهُم ؛ حتّى يأخُذوهُ مِن حَقٍّ و يُنفِقوهُ في حَقٍّ .
اگر مردم از راهى كه خداوند به آنان فرمان داده، كسب درآمد كنند و آنها را در راهى كه خداوند از آن بازشان داشته، انفاق كنند، آن را از ايشان نمى‌پذيرد و اگر از راهى كه آنها را از آن نهى كرده، درآمد به دست‌آورند و آن درآمد را در راهى كه خداوند بدان فرمانشان داده، به مصرف رسانند باز از آنان نمى‌پذيرد، مگر اينكه از راه حلال به دست آورند و در راه حلال انفاق كنند.
كتاب من لا يحضره الفقيه : ۲ / ۵۷ / ۱۶۹۴

یا ابن الحسن(عج)
دیگر توان ادامه نیست. مغز و قلبم رو به تعطیلی است.
محیط درگیر و شرایط نا مساعد است. کاری نمی توان پیش برد نیاز به آذوقه و مهمات است .
فرمانده دستور بفرماید نیروهای تازه نفس جهت یاری از راه برسد دیگر نیرو و نفسی برایم نمانده
اللهم عجل لولیک الفرج

تفسیر قرآن
#سوره_مطففین_آیات 18تا 28
بسم الله الرحمن الرحیم
«كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيينَ؛چنان نيست که آنها (درباره معاد) مي‌پندارند، بلکه نامه اعمال نيکان در «عليين» است!»(18) «وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيونَ(المطففين/19)؛ و تو چه مي‌داني «عليين» چيست!»(19) « كِتَابٌ مَرْقُومٌ؛ نامه‌اي است رقم‌خورده و سرنوشتي است قطعي)(20) «يشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ؛ که مقربان شاهد آنند!»(20) « إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ؛ مسلما نيکان در انواع نعمت‌اند.»(22) « عَلَى الْأَرَائِكِ ينْظُرُونَ ؛ بر تختهاي زيباي بهشتي تکيه کرده و (به زيباييهاي بهشت) مي‌نگرند!»(23) « تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ؛ در چهره‌هايشان طراوت و نشاط نعمت را مي‌بيني و مي‌شناسي!»(24) « يسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ؛ آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌اي سيراب مي‌شوند!»(25) « خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ؛ مهري که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در اين نعمتهاي بهشتي راغبان بايد بر يکديگر پيشي گيرند!»(26) « وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ ؛ اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم» است.»(27) « عَينًا يشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ؛ همان چشمه‌اي که مقربان از آن مي‌نوشند.»(28)
 پیام ها:
 1- « علِّیین» جمع «عِلّیِ» به معنای درجات بلند تا بی نهایت است.
 2. مراد از کتاب ابرار سرنوشت نیکان در قیامت است و مرقوم یعنی مشخص و نشانه دار به گونه ای که با سایر نوشته ها اشتباه نمی شود.
 3. «ارائک» جمع «اریکه» به معنای تختی است که زینت شده و برای آرمیدن مهیاست.
:seedling: 4.«نَضرَه» به معنای زیبایی و خرمی و «نعیم» به معنای نعمت فراوان و «رحیق» به معنای شراب خالص است.
:seedling: 5. «تنافس» یا از «نفیس» است، یعنی دو نفر برای به دست آوردن یک شیء نفیس تلاش می کنند و یا از «نفس» است یعنی دو نفر برای به دست آوردن چیزی آخرین نفس خود را به کار برده و تلاش می کنند.
:seedling: 6. پذیرایی در بهشت مراتب و درجاتی دارد:
برای گروهی «یسقون» و برای گروهی دیگر «سقاهم ربهم» یعنی بعضی با واسطه و بعضی بی واسطه الطاف را دریافت می کنند.
:seedling: 7. بعضی گفته اند که مراد از مسک در «ختامه مُسک» ظرف شراب مهر شده است.
:seedling: 8.مقربان از تسنیم می نوشند ولی ابرار از نوشیدنی که با تسنیم مخلوط شده خواهند نوشید.
:seedling: 9. نوشیدنی های بهشتی انواعی دارد: بعضی در نهرها جاری است.«انهار من ماء، انهار من لبن، انهار من خبر، انهار من عسل بعضی در ظرف های مهر شده است.«ختامه مسک» و بعضی از آسمان بهشت یا از طبقات بالای آن فرو می ریزد که همان تسنیم است.
:seedling: 10.امام باقر(ع) فرمود: « تسنیم بهترین نوشیدنی بهشت است و مخصوص پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) اوست و از بالا می ریزد و در منزلهای آن جاری است.»
:books: تفسیر نور حجت الاسلام و المسلین قرائتی، ج10، جزء 30، ص 419-420.
:evergreen_tree::evergreen_tree::seedling::seedling:

اندیشیدن و تفکر

پیامبر اکرم (ص) :

التَّفَكُّرُ في عَظَمَةِ اللّهِ وجَنَّتِهِ ونارِهِ ساعَةً خَيرٌ مِن قِيامِ لَيلَةٍ.
يك ساعت انديشيدن در باره عظمت خداوند و بهشت و دوزخ او ، بهتر از شبى را به عبادت گذراندن است .
كنز العمّال : ج ۳ ص ۱۰۷ ح ۵۷۱۲ نقلاً
مناسبتهای امروز :
 سالروز قتل امیرکبیر به دستور ناصرالدین شاه قاجار[ شمسی ]

#پرسش :
قضاوت و داورى امام مهدى علیه السلام در دوران ظهور چگونه خواهد بود؟

#پاسخ :
در روایات شیعه(1) آمده است که قضاوت و داورى امام مهدى علیه السلام همانند قضاوت و داورى پیامبر خدا داوود علیه السلام است، حال به شرح این موضوع مى‌پردازیم:

در حدیثى آمده رسول خدا صلى الله علیه و آله مى فرمایند:
«إنّما أقضى بینکم بالبیّنات والأیمان، وبعضکم ألحن بحجّته من بعض، وأیّما رجل قطعت له قطعةً فإنّما أقطع له قطعة من نار(2)؛ من در میان شما تنها از روى بیّنه و سوگند، قضاوت مى‌کنم. برخى از شما در آوردن بینه و حجّت ظاهرى از دیگران تواناتر و چیره دست‌تر هستند و هر کدام از شما که بدین وسیله چیزى از مال دیگرى را براى او جدا سازم در واقع پاره‌اى از آتش را برایش جدا نموده‌ام.»

در شرح این روایت باید گفت:
هر گاه دو نفر بر سر مالکیت یک چیزى با هم اختلاف مى‌کردند به نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله مى‌رفتند و ایشان از شاکى درخواست دلیل و بینه مى کرد؛ حال اگر شاکى، بینه اى اقامه مى کرد، رسول خدا صلى الله علیه وآله آن چیز را از طرف مقابل مى گرفت و به شاکى مى داد.
به عبارت دیگر، مبناى قضاوت ایشان بر اساس بینه و دلیل ظاهرى، استوار بود. رسول خدا صلى الله علیه و آله مى‌فرماید: «من تنها از روى دلیل و بینه میان شما قضاوت مى کنم، امّا اگر بینه شاکى، کذب باشد و از این طریق، چیزى را تصاحب نماید، باید بداند که پاره‌اى از آتش جهنم را از آنِ خود کرده است».
معناى سخن رسول خدا صلى الله علیه و آله این است: وظیفه‌ی من قضاوت بر اساس بینه و دلیل ظاهرى است، اما اگر شاکى بداند که چیز مورد اختلاف از آنِ او نیست، نباید آن را بگیرد.
بنابراین، داورى و قضاوت اسلامى در مورد اختلافات مردم چه در زمان پیامبر و چه بعد از ایشان، بر پایه‌ی قواعد و اصول مورد اتّفاق، صورت مى‌گیرد و این قواعد از حدّ ادلّه‌ی عادى و مرسوم ظاهرى، فراتر نمى‌رود.
در حالى که امام مهدى علیه السلام پس از ظهور، بر طبق این قواعد و احکام ظاهرى حکم نمى‌کند و تنها بر اساس واقعیت بیرونى در میان مردم، قضاوت مى‌کند.
براى مثال، اگر ایشان ملاحظه نماید که فلان کتاب از آنِ «زید» است و شخص دیگرى به نام «عَمْرو» آن را تصاحب کرده، کتاب مذکور را مى‌گیرد و به وى بازمى‌گرداند و هر گاه مشاهده نماید که شخصى در خانه‌ی فردى دیگر، منزل گزیده است، آن را از او مى‌گیرد و به صاحب اصلى خانه، بازمى‌گرداند، گرچه این غاصب، ادله‌ی محکمه پسند ظاهرى نیز در اختیار داشته باشد.
بنابراین، در پرتو حکومت امام زمان علیه السلام بر اساس واقعیت امر، عمل مى‌شود و کلیه‌ی حقوق به صاحبان آن بازمى‌گردد.

:books: پی‌نوشت‌ها:
1- بصائر الدرجات: 259، کتاب الغیبة، نعمانى: 314، بحار الأنوار: 52 / 319.
2- الکافى: 7 / 414، حدیث 1، با اندکى اختلاف در الفاظ.

:books: منبع: موعود آسمانی (پژوهشی در امامت حضرت امام مهدی علیه السلام از دیدگاه مسلمانان)، آیت الله سیّدعلی حسینی میلانی، قم: الحقایق، چاپ اول (1390)