ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

« من المومنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلو تبدیلا»(احزاب، آیه 23)
دورود و سلام بر پدران و مادران شهبید داده. راستی چقدر زیبا و پر معنا است شهادت در راه خدا، شهادتی که هر مسلمان آزاده باید آن را دنبال کند تا به به آن برسد. باید همیشه در صحنه حق و باطل و با ایمان راسخ حضور پیدا کنیم و با دشمنان داخلی و خارجی اسلام که همانا، منافقین، صدام، آمریکا و شوروی هستند بجنگیم و تا آخرین قطرات خون خود را در راه خدا به زمین بریزیم و مردانه از اسلام و انقلاب اسلامی خودمان دفاع کنیم.
که حق پیروز است. حال که در جبهه و در سنگر نشسته ام وصیتنامه خود را تنظیم می کنم، ساعتها و دقیقه ها را پشت سر می گذارم، تا لحظه ای که جان نا قابل خود را فدای اسلام کنم و آن وقتی که این جان ناقابل را فدای اسلام می کنم آن وقت عید این بنده حقیر است. اسلام عزیز این قدر بزرگ است که جان ما در برابر آن خیلی کوچک است، کاش صدها هزار جان داشتیم که در راه خداکشته می شدیم که شاید بتوانیم دین خود را به اسلام ادا کنیم.
ای برادر و ای خواهر! دست از امام و انقلاب اسلامی برندارید و مردانه ایستادگی کنید که ان شاء الله به زودی زود، پیروزی با اسلام است و ماباید انقلاب خود را به تمام جهان صادر کنیم و درس آزادگی را به مردم دنیا یاد دهیم، تا خودمردم علیه هر چه مستکبر در روی زمین است، شورش کنند و کاخ آنها را زیر و رو کنند. ما باید به دنیاثابت کنیم که مکتب اسلام، چیزی جز خیر و سعادت برای بشر نمی خواهد؛ می خواهد که بشر را به تکامل برساند و آزاده بار بیاورد؛ که بتواند خودش برای خودش تصمیم بگیرد، نه دیگران، هر تصمیم که گرفتند او اجرا گر باشد.
ای برادران! خوب هوشیار باشید که می خواهد به هر طریق که شد انقلاب اسلامی ایران را سرکوب کنند. این غیر قابل تصور است؛ مگر اینکه 35 میلیون انسان را قتل عام کنند. سخنی با امام امت: ای امام! تا ما جوانان اسلام عزیز هستیم، هرگز نخواهیم گذاشت که خط پیامبر گونه شما را به انحراف کشیده شود. تا باننگ الله اکبر را در تمام جهان طنین افکن نکنیم ، از پای نخواهیم نشست و تمام گلول های توپ و تانکها و ترکشهای فولادین را به جان می خریم و هرگز دست از دین و مکتب اسلام بر نخواهیم داشت.
منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور، ص282 و 283.

هر گز نمی آید بهاران
در خانه های خالی ما
با این همه نامردمیها
هرگز نمی آید نسیم از روی احسان
با این همه نا مردم پایبند دنیا
من خسته ام از زندگی
از این همه درماندگی
دانم که هرگز هیچ ابری بر کویر هستی ماها نبارد
هرگز نمی آید بهاران
برجویبار و جشن یاران
دیگر امیدی نیست
شوری نیست، اینجا
دانم که دیگر در ضمیرم نیست پیدا
حرفی برای گفتن این گفتنی ها
تنها همه بر خویش نالیم
چون عمرها پیوسته رفتند
از زندگی سودی نبردیم
دیگر نمی آید بهاران
بر جویبار و جشن یاران
هر گز نمی آید بهاران
هر گز نمی آید بهاران
منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور ، ص176 اشعار شهید مجید محمد زاده