ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

استاد علی صفایی حائری:

راستى كه بركت روز حسين عليه السلام مى‏ تواند، ما را به بيدارى بكشاند و با يارانى كه در محاصره افتاده‏ اند و انتظارهاشان به نااميدى رسيد و هيچ‏كس به يارى آن‏ها نشتافت تا آن‏جا كه در روز تاسوعا دوست و دشمن تنهايى را باور كرد و دشمن تصميم به تمام كردن كار گرفت، با يارانى كه بدون انتظار نتيجه و با يقين به شكست اين‏گونه استوار ماندند، با اين ياران و اصحاب حسين عليه السلام به مقايسه بكشاند.
ما مى‏ بينيم كه آن‏ها در محاصره و ضعف بدون اميد به نصرتى و ناصرى و بدون انتظار نتيجه و چشم داشت از پيروزى و مزد و سپاس و ستايشى اقدام كردند و بر يكديگر سبقت گرفتند … و در اين طرف مى‏ بينيم كه ما در برابر ولى عصر و امام زمان (عج) از ياد او غافل‏ و از مشكلات مبارزه و رنج‏هاى او فارغ‏ هستيم و در ميان اشتغالات شلوغ و لهو و لعب‏ هاى خودمان براى او جايى نگذاشته‏ ايم و اقدامى‏ نمى‏كنيم و هزار توجيه داريم و دستاويز بدى‏ هاى افراد و بى اعتنايى دوستان را و يا خوبى حريفان و نظم و انضباط و قدرت و سرعت و صنعت و ثروت و رفاه و سرخوشى‏ هاى بى‏ امانشان را داريم.

وارثان عاشورا ص۸۹

استاد علی صفایی حائری:

راستى كه راحتى و عذاب و رحمت و رنج،مربوط‍‌ به نعمت‌ها نيست، مربوط‍‌ به موقعيت‌ها و امكانات نيست،مربوط‍‌ به وسعت صدر و زاويه‌ى ديد و احاطه‌ى بر راه است.در سوره‌ى و الليل مى‌فرمايد: «إِنَّ‌ سَعْيَكُمْ‌ لَشَتّى، فَأَمّا مَنْ‌ أَعْطى‌ وَ اتَّقى‌، وَ صَدَّقَ‌ بِالْحُسْنى‌، فَسَنُيَسِّرُهُ‌ لِلْيُسْرى‌، وَ أَمّا مَنْ‌ بَخِلَ‌ وَ اسْتَغْنى‌، وَ كَذَّبَ‌ بِالْحُسْنى‌، فَسَنُيَسِّرُهُ‌ لِلْعُسْرى‌، وَ ما يُغْنِي عَنْهُ‌ مالُهُ‌ إِذا تَرَدّى»؛ ١اين سعى شماست كه گوناگون است؛پس كسى كه بخشش و تقوا و اعتقاد به پاداش بهتر و ده برابر را دارد،ما او را به راحتى براى راحتى آماده مى‌كنيم و كسى كه بخل و استكبار و تكذيب به پاداش بهتر را دارد.
ما او را به راحتى براى سختى‌ها آماده مى‌كنيم؛پس راحتى و رنج،عسرى‌ و يسرى‌ در رابطه با امكانات و موقعيت‌ها نيست،كه در رابطه با سعى و برخورد ماست.

تطهیرباجاری قرآن ص۳۶۲

خدایا تو خوب می دانی جز این چیزی نبوده و از آنجا که خود را نیز در برابر اسلام ذره و ناچیز می دانم و با همین ذره بودنم باید به خدا برگردم(انا لله و انا الیه راجعون) و می روم تا در دریای مرگ شنا کنم تا به ساحل حق برسم، اما آمدم تا شعارها و آن چیزی را که در قلب داشتم به مرحله عمل گذارم، آمدم تا دشمنان اسلام را محو و نابود کنم، بکشم و کشته شوم. می روم قطره ای نا چیز به سیل بنیان کن ظلم و ظلمت اضافه کنم. 

با اینکه در مقابل اسلام ناچیزم. اما در برابر دشمنان اسلام همچون کوهی آهنینم. من با تنی ضعیف و ناتوان، احساس می کنم که چون کوه در برابر دشمنان خدا و خلق خدا ایستاده ام و هر چه پتک به پیکرم بزنند، اراده ام قوی تر می شود. اما مژده ای به خانواده های شهید داده: ما جوانان تا جان در کالبد داریم و تا قطره های خون در رگهایمان می جنبد، راه شهیدان عزیزمان را خواهیم پیمود و نخواهیم گذاشت که جهانخواران و جنایتکاران خون آنها را پایمال کنند. 

هرگزف هرگز اجازه نخواهیم داد که خبیثان و شهوت پرستان کشور عزیز اسلامی مان را، که مهد هزاران شهید پاکباخته است، به تصرف در آورند. تا اسرائیلی هست، سستی و کاهلی به خود راه نخواهیم داد و فریب مرتجعین و دولتهای فریبکار منطقه وآمریکای جنایتکار را نخواهیم خورد. شما با صبر و استقامت خود، دهن یاوه گویان و شایعه کنندگان را همچنان که خرد کنید. 

شادی روح شهدا و شهید مذکور صلوات. منبع: مهین مهرورزان، غلامرضا ، شعبانپور، ص334.

روستای مشکان از توابع نی ریز در سال 1337 شاهد تولد کودکی بود که خانواده اش بعد از گفتن اذان و اقامه به گوش وی، نامش را رمضان نهادند. گذشت فصلها یکی پس از دیگری، او را چالاک و برومند کرد و برای کسب دانش راهی مدرسه اش نمود. دوره ابتدایی را در مدرسه جاماسب پشت سر گذاشت. نبودن مدارس سطوح بالا در روستا و مشکلات راهها برای رفت  آمد، دست به دست هم دادند و علی رغم شوق و اشتیاق فراوان، او را از ادامه تحصیل باز داشتند. 

خُلق پسندیده و حسن رفتارش ، او را محبوب دوستان و بستگان نموده بود. لباس مقدس سربازی به تن داشت و در مرکز پیاده شیراز مشغول خدمت بود. در آخرین دیدار با همسر و فرزندانش، آنها را بوسیده و گفت: من می روم و شما را به خدای بزرگ می سپارم. اصلا نگران و ناراحت نباشید، به خدا توکل کنید. چون خدا از همه مهربانتر است. اگر من به شهادت رسیدم، از خبر شهادت من ناراحت نشوید و بعد از من، از فرزندان و یادگاران من مراقبت نمائید و آنها را نوازش کمنید. 

از شیراز عازم جبهه آبادان- ماهشر شد. 19/10/1359 دلاورانه به میدان نبرد رفت. اما دشمن بال و پرش را شکست و بار خلعت زیبای شهادت را به قامتش پسندید. جسم زخم خورده اش از تیر دشمن نه ماه در بیابانها ماند، سپس به همت دلاور مردان دیگری، در تاریخ 19/7/1360 کشف و به روستای مشکان منتقل و در گلزار شهدا به خاک سپرده شد. 

شادی روح شهدا و شهید مذکور صلوات. منبع : مهین مهرورزان، غلامرضا شعبانپور، ص65.