ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

بگذار هر چه می خواهند صدایت کنند 

بگذار هر چه می خواهند تو را تحقیر  یا سرزنش کنند

بگذار تو را دلشکسته یا ناراحت کنند

بگذار تو را بد جلوه دهند، اما تو همانی باش که هستی

تو مسافری هستی در این جاده دراز زندگی که راهی سفر بی نهایت هستی و روزی  خواهی رفت و تنها یک نام بر جا خواهد ماند. 

این ها را به دل نگیر شاید او مأموریتش را درست به جا نیاورده یا همسفر مناسبی نبوده است، تو مأموریتت را به خوبی به جار آور و همسفر خوبی باش.

روزهای پر تب و تاب انقلاب در هیاهوی زمانه می‌گذشت و نبضش تند تر از همیشه می زد. قلب‌های نگران و چشمانی اشک بار افق‌های دور دست را به امید طلوع آفتاب پیروزی می گذراندند. همه در حرکت و تلاش بودند، دیو راهزن انقلاب، خون مردم را؛ چون آب می‌آشامید و قهقه‌ای پیروزمندانه سر می‌داد و گویا خود را برنده‌ی بازی میدان حق و باطل می دانست؛ اما زهی خیال باطل. روزهای نه چندان دور، دیری نپایید که انقلاب به رهبری فرشته‌ای به نام امام خمینی(ره) با دم مسیحایی خود به پیروزی رسید و پرنده آزادی و سعادت بر بام انقلاب نشست و ندای «قل جاء الحق و زهق باطل» در تمام تاریخ طنین انداز شد و دیو راهزن انقلاب به فراموشی سپرده شد و انقلاب اسلامی ماندگار شد.
#دهه_فجر
#مناسبتی

یکی از چیزهایی که به وقوع می پیوندد زلزله است، زلزله ای که گاه ساختمان هایی را ویران می کند و یا اهالی آن منطقه را از بین می برد. این زلزله های تکان دهنده، بیدار کننده و هشدار دهنده است. تکان دهنده به این که قدرتی بالاتر از قدرت خداوند نیست، او می تواند در یک لحظه تمام نقشه ها را خراب کند، او می تواند تمام حالات را دگرگون کند، گاه این زلزله ها به ما هشدار می دهد؛ هشدار اتقاقی بزرگ که در پیش است، هشدار «یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ» (طارق آیه 9) آری قیامت، قیامتی که درآن زلزله ای به بلندای ابدیت به وقوع خواهد پیوست تا سِرهای درونیمان را فاش سازد، کاش ! این زلزله ها قبل از این که سِرمان را فاش سازد، ساختمان درونی و قلبمان را متزلزل و بیدار نماید تا ره به سوی مولا و خدای حقیقی خویش پیش گیریم و از خطاهای خود که دور یا زود بر اثر زلزله قیامت به وقوع خواهد پیوست، توبه نماییم و آن را جبران کنیم.

آنگاه که در پشت درب‌های تنهایی و بی فایی زمانه محبوس شده‌ای حسین وجودت را می یا بی که با ندای آرام بخش خود تو را به صبوری و استقامت دعوت می نماید ، آنگاه که فصاحت و بلاغت گفتارت همچون رعدی برق آسا دل های خاموش و خفته در خواب غفلت آد م ها را می رباید و از غم و اندوه زمانه قامتت همچون شمشیری بی عدالتی ها را می شکافد و از باران وجودت پرده های فریب و نفاق شسته می -شود آنگاه که حجابت سایبان زمینان است و کوچه پس کوچه های بی کسی را در پشت پرده سکوت زمانه طی می‌کنی ، کجاوه وجودت ندای آزادی و حریتت را سر میدهد ، تاریخ مدال افتخار و انسانیتت را گردن آویز وجودت می نماید و آنگاه که ندای ((ما رأیتُ إلاجَمییلا )) ی وجودت در آسمان ها طنین انداز می شود به عنوان بهترین الگو در تاریخ به یادگار می مانی ……!

مراسم تاج گذاری بندگی

دیدن تصویر رهبر همراه با دخترکانی پاک و زیبا در مراسم جشن تکلیفشان که چون فرشته ای در اطراف پدر معنویشان پروانه وار می چرخیدند، مرا یاد خاطره دوران جشن تکلیفم انداخت که از مسجد محل شروع پروازمان بود، همراه با حال و هوای روحانی و معنوی حس ناب و چادرهای نماز سفید گل گلی که همه چون فرشته هایی در حال پرواز بودیم و راهنمای مسییرمان حاج آقای روحانی مهربانی بود که با صدا زدن اسممان وسیله سفرمان را به دستمان می داد که در طول این مسیر پر فراز و نشیب که تا بلندای ابدیت ادامه دارد، مراقب باشید، شیطان نفس سد راهتان نشود، مراقب باشید پرواز سالمی داشته باشید، مراقب باشید تاج بندگیتان را از سرتان برندارند، محیط ملکوتی و معنوی آن روز در هر زمان با دیدن این مراسم برایم تکرار می شود و چه زیبا در مقابل چشمانم حک می شود.
در آن روز من و خواهرم با هم مکلف شدیم؛ اما حس با هم بودن حس پروازی زیبا و آرام اگر چه یک نفرمان چادر نماز دخترعمویمان را به امانت گرفته بود، بدون هیچ ناراحتی و دلخوری از نبود چادر نماز نو زیبا و لذت بخش بود.
#به_قلم_خودم

شهدا رفتند تا….

شهدا رفتند تا به ما بیاموزند، انسانیت را معنای واقعی آزادی را، ولایت مداری را، اما فکر ها و قلب ها تسخیر شد، تسخیر احساساتی زودگذر و فردایی نا مشخص که استقلال و آزادگی خود را ارج نمی نهند و در پی مسیر گمراه کننده از این سو به آن سو می شتابند و رهبران الهی و آسمانی را وا می نهند و در پی رهبرانی می روند که هیچ سعادتی را برای او تضمین نمی کنند؛ چرا که آنان اگر تضمین کننده سعادت بودند، چاره ای برای سعادت مندی خود می اندیشند، لذا باید مسیر و حرکت و سیر زمانی و مکانی خود را به سمت سعادت و انسانیت سوق داد و پرچم کشور و سرخ شهادت را همچنان بالا نگه داشت و عزت و استقلالی که با بهای سنگین به دست آمد، به همین سادگی از دست نداد.
پس این لحظات ناب را باید دریافت و چون طلایی ارزشمند آن را از دست نااهلان زمانه حفظ نمود.