ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

✍️مقایسه ممنوع

🚫 هیچ گاه فرزندان و اوضاع زندگی دیگران را با فرزندان و اوضاع خانوادگی خود مقایسه نکنید.

🗓 هرخانواده‌ و فردی برای زندگی‌اش برنامه و اهداف منحصر به فردی دارد و همچنین تربیتی متفاوت.

💡 والدین با مقایسه‌ای که انجام می‌دهند فرزندانشان را ناراحت و بی‌اعتماد به نفس 🤗 می‌کنند و حتی این مسئله باعث اختلافات دیگری نیز ‌می‌شود، لذا توجه به این مسائل به ظاهر ساده، تاثیر بسیاری دارد.

حال خوب یا حال بد کدام واقعیت؟

انسان به دنبال حال خوب🌱 است و برای رسیدن به این مسئله گاه خود را درگیر ابزارهایی 🔧 می‌کند که هیچ سودی برای او ندارند و چه بسا حال خوب واقعی را از او بگیرند و تنها اسیر زندانی با میله‌های نامرئی‌اش کنند. در فضایی بی روح با چند پیام✉️ و تصویر 🏞 بدون واقعیت که سرگرم می‌کند و لذت کنار همدیگر بودن را می‌گیرد.

⭕️گاه نیز برای دیده شدن کارهایی می‌کند که خود نیز نمی داند درست است یا خیر.

بهار را در بهاران شکوفا کن

جان ها در پشت درب ها ی یأس و اضطراب به اسارت کشیده شده اند ، قلب ها افسرده شده اند شکوفه های امید در روح ها و جان ها به خشکیدن گراییده آب حیات بخش زندگی در جان هایمان رو به ایستادن است .
ندا های أین المهدی ! أین المهدی ! وجودمان هر روز پررنگ تر می شود ، تنهایی سراسر وجودمان را فراگرفته محبت و عاطفه ها سرد زندگی ها بی روح و لبخند ها بی احساس شده اند .

اکنون که فصل خزان و انتظار طبیعت سپری می شود و در آستانه بهار می باشیم ، درختان در حال شکوفه دادن ، چکاوک ها در حال آواز خواندن و رود ها در حال جریان یافتن می باشند و همان طور که طبیعت مرده و بی روح با آمدن بهار ، روز های انتظار را سپری می کند تا فصلی نو از زندگی و طراوت را باز یابد ، ابا صالح(عج) ! پس بیا که جان های مرده و بی روح ما نیز روز های انتظار را به شوق و امید آمدن بهار وجودت سپری می نماید.
بیا و برگ های زرد و پژمرده درختان یأس و اندوه را از سرزمین قلبمان بزدا شکو فه های امید را بر شاخه سار های آن شکو فا نما، اسارت را از جان هایمان بر گیر و آب حیات بخش را در کویر خشک و تفدیده جانمان جاری نما .

مولای من!
در آستانه بهار طبیعت، جهان در انتظار بهار دیگری است و با آمدنت بهار را در بهاران شکوفا کن …….. *

فصل زندگیتان زیبا
هر چه که به روزهای پایان سال نزدیک می شویم؛ تلاش و تکاپو بیشتر است. روزهای پایانی سال یعنی این که امسال هم گذشت، با پرونده ای که خود برای خودمان درست کردیم و فصل هایی که در دفتر زندگیمان نگاشتیم، گاه باید به فصل و صفحات قبل برگشت و آن را خوب بررسی و خواند تا اشتباهاتی اگر نگاشته شده پاک گردد و فصل نو با قدمی استوار و ایمانی عمیق و پایدار و با توکل بر خدا به زیبایی نگاشته شود.

فصل های زندگیتان زیبا.

بیا تا با آمدنت زندگی معنا بگیرد

مولا ی من!

سلام
به روز تولدت نزدیک می شویم؛ روزی که قدم های پر از خیر و آرامشت را به عرصه گیتی نهادی تا خورشید به روی تو لبخند زند و ستاره و مهتاب به سجده‌ات بیفتند.
تو بدون نشانه‌ای به این عرصه پا نهادی تا نشانه‌های بزر گ را آشکار سازی و اتفاقات بلندی برای تاریخ بشر رقم بزنی.
تو بدون نشانه آمدی تا نشانه‌های فراموش شده دین را آشکار سازی در روزگاری که هیچ نشانی باقی نخواهد ماند.

تو آمدی تا زندگی معنا بگیرد و کوچه پس کوچه‌های خاکی و تاریک قلب‌مان را روشنایی بخشی و با باران رحمت و امیدت آب و جارو نمایی.
تو آمدی تا منتظران را بی‌قرار ظهورت نمایی.
اللهم عجل لولیک الفرج

مولای من!

سلام 

نمی دانم این روزها را چگونه باید سپری کرد، نه حوصله ای و نه حالی دارم، 

روزها همچنان پیش می روند و مرا به ایستگاه آخر نزدکی می نایند، اما دریغ از توشه ای که در این سفر ابدی بتوانم رای خود تهیه نمایم.

نمی دانم کجا را به نظاره نشسته ام یا در انتظار چه چیزی هستم، اما هر چه که است،  سال های زیادی است که همچنان در انتظار وسردرگم هستم. 

مولای من! 

برگردد نگاهی به این دل و روح خسته نمی کنی؟