ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام در این خطبه به حوادث سخت آینده اشاره دارد:

آینده بشریّت و ظهور حضرت مهدی (عج):

به راههای چپ و راست رفتند، و راه ضلالت و گمراهی پیمودند، و راه روشن هدایت را گذاشتند. پس در باره آنچه که باید باشد شتاب نکنید، و آنچه را که در آینده باید بیاید دیر مشمارید، چه بسا کسی برای رسیدن به چیزی شتاب می کند امّا وقتی به آن رسید دوست دارد که ای کاش آن را نمی دید، و چه نزدیک است امروز ما به فردایی که سپیده آن آشکار شد.

ای مردم اینک ما در آستانه تحقّق وعده های داده شده، و نزدیکی طلوع آن چیزهایی که بر شما پوشیده و ابهام آمیز است، قرار داریم.

ره آورد حکومت حضرت مهدی (عج):

بدانید آن کس از ما (حضرت مهدی «عج») که فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشنگر در آن گام می نهد، و بر همان سیره و روش پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم ) و امامان علیهم السّلام رفتار می کند تا گره ها را بگشاید، بردگان و ملّت های اسیر را آزاد سازد، جمعیّت های گمراه و ستمگر را پراکنده و حق جویان پراکنده را جمع آوری می کند. حضرت مهدی (عج) سال های طولانی در پنهانی از مردم به سر می برد آن چنان که اثر شناسان، اثر قدمش را نمی شناسند، گر چه در یافتن اثر و نشانه ها تلاش فراوان کنند. سپس گروهی برای درهم کوبیدن فتنه ها آماده می گردند، و چونان شمشیرها صیقل می خورند، دیده هاشان با قرآن روشنایی گیرد، و در گوش هاشان تفسیر قرآن طنین افکند، و در صبحگاهان و شامگاهان جامهای حکمت سر می کشند.  

سرنوشت امّت اسلامی پس از پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم ):

زمان جاهلیشان به طول انجامید تا خواری و عقوبت را به کمال رسانند و مستوجب حوادث سخت روزگار گردند. تا نزدیک شد که مدت پایان گیرد و گروهی به تبهکاریها دل خوش کردند و آسودگی خویش در فتنه ها یافتند. و تا آتش فتنه را برافروزند، شمشیر برکشیدند و مؤ منان در پیکارشان شکیبایی و پایداری ورزیدند و بر خدا هم منت نگذاردند و فدا کردن جان خویش در راه خدا را کاری بزرگ نپنداشتند. تا آنگاه ، که قضای الهی به پایان گرفتن ایام محنت موافق افتاد و از روی بصیرت شمشیر زدند و به فرمان اندرزدهنده خود، به پروردگارشان تقرب جستند. در این هنگام ، خدا جان پیامبر خود (صلی اللّه علیه و آله ) را بستد. قومی به عقب بازگشتند و در راههای گوناگون ، که به هلاکتشان می انجامید گام نهادند. بر آن آراء باطل ، که در دلشان می گذشت ، اعتماد کردند و از خویشاوند بریدند و از وسیله ای که به دوستی آن مامور شده بودند (یعنی اهل بیت ) دور گشتند و بنا را از بنیان محکمش برافکندند و در جای دیگر، نه شایان آن ، برآوردند. اینان معدن هر خطا بودند و به منزله دروازه هایی ، که هر که خواهان باطل و گمراهی می بود، از آنها داخل می شد. در حیرت و سرگردانی راه می سپردند و به شیوه آل فرعون در بیهوشی و گمگشتگی و غفلت سر می کردند. برخی از ایشان از آخرت بریدند و به دنیا گرویدند و پاره ای پیوند خویش از دین گسستند.

متن حدیث:

 و من خطبة له (علیه السلام) یومی فیها إلی الملاحم و یصف فئة من أهل الضلال:
وَ أَخَذُوا یَمِیناً وَ شِمَالًا ظَعْناً فِی مَسَالِکِ الْغَیِّ وَ تَرْکاً لِمَذَاهِبِ الرُّشْدِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوا مَا هُوَ کَائِنٌ مُرْصَدٌ وَ لَا تَسْتَبْطِئُوا مَا یَجِی‏ءُ بِهِ الْغَدُ فَکَمْ مِنْ مُسْتَعْجِلٍ بِمَا إِنْ أَدْرَکَهُ وَدَّ أَنَّهُ لَمْ یُدْرِکْهُ وَ مَا أَقْرَبَ الْیَوْمَ مِنْ تَبَاشِیرِ غَدٍ یَا قَوْمِ هَذَا إِبَّانُ وُرُودِ کُلِّ مَوْعُودٍ وَ دُنُوٍّ مِنْ طَلْعَةِ مَا لَا تَعْرِفُونَ أَلَا وَ إِنَّ مَنْ أَدْرَکَهَا مِنَّا یَسْرِی فِیهَا بِسِرَاجٍ مُنِیرٍ وَ یَحْذُو فِیهَا عَلَی مِثَالِ الصَّالِحِینَ لِیَحُلَّ فِیهَا رِبْقاً وَ یُعْتِقَ فِیهَا رِقّاً وَ یَصْدَعَ شَعْباً وَ یَشْعَبَ صَدْعاً فِی سُتْرَةٍ عَنِ النَّاسِ لَا یُبْصِرُ الْقَائِفُ أَثَرَهُ وَ لَوْ تَابَعَ نَظَرَهُ ثُمَّ لَیُشْحَذَنَّ فِیهَا قَوْمٌ شَحْذَ الْقَیْنِ النَّصْلَ تُجْلَی بِالتَّنْزِیلِ أَبْصَارُهُمْ وَ یُرْمَی بِالتَّفْسِیرِ فِی مَسَامِعِهِمْ وَ یُغْبَقُونَ کَأْسَ الْحِکْمَةِ بَعْدَ الصَّبُوحِ فی الضلال.

منها: وَ طَالَ الْأَمَدُ بِهِمْ لِیَسْتَکْمِلُوا الْخِزْیَ وَ یَسْتَوْجِبُوا الْغِیَرَ حَتَّی إِذَا اخْلَوْلَقَ الْأَجَلُ وَ اسْتَرَاحَ قَوْمٌ إِلَی الْفِتَنِ وَ أَشَالُوا عَنْ لَقَاحِ حَرْبِهِمْ لَمْ یَمُنُّوا عَلَی اللَّهِ بِالصَّبْرِ وَ لَمْ یَسْتَعْظِمُوا بَذْلَ أَنْفُسِهِمْ فِی الْحَقِّ حَتَّی إِذَا وَافَقَ وَارِدُ الْقَضَاءِ انْقِطَاعَ مُدَّةِ الْبَلَاءِ حَمَلُوا بَصَائِرَهُمْ عَلَی أَسْیَافِهِمْ وَ دَانُوا لِرَبِّهِمْ بِأَمْرِ وَاعِظِهِمْ حَتَّی إِذَا قَبَضَ اللَّهُ رَسُولَهُ (صلی الله علیه وآله) رَجَعَ قَوْمٌ عَلَی الْأَعْقَابِ وَ غَالَتْهُمُ السُّبُلُ وَ اتَّکَلُوا عَلَی الْوَلَائِجِ وَ وَصَلُوا غَیْرَ الرَّحِمِ وَ هَجَرُوا السَّبَبَ الَّذِی أُمِرُوا بِمَوَدَّتِهِ وَ نَقَلُوا الْبِنَاءَ عَنْ رَصِّ أَسَاسِهِ فَبَنَوْهُ فِی غَیْرِ مَوْضِعِهِ مَعَادِنُ کُلِّ خَطِیئَةٍ وَ أَبْوَابُ کُلِّ ضَارِبٍ فِی غَمْرَةٍ قَدْ مَارُوا فِی الْحَیْرَةِ وَ ذَهَلُوا فِی السَّکْرَةِ عَلَی سُنَّةٍ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ مِنْ مُنْقَطِعٍ إِلَی الدُّنْیَا رَاکِنٍ أَوْ مُفَارِقٍ لِلدِّینِ مُبَایِنٍ.

 "نهج البلاغه، خطبه 150″

کلامی از حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
عبارت «بَعْد ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» تهديد عجيبى است؛ زيرا مى‌رساند كه در آن زمان، در روى زمين يك وجب هم عدل حاكم نيست. ظلم حاكم است به‌طورى‌كه همه‌ى ملل حتى كفار هم مى‌دانند كه به ظلم گرفتارند، وگرنه اهل كفر، هركدام _ به هر مرام و دينى باشند_ خود را به حق و مستقيم مى‌دانند.

? در محضر بهجت، ج ۳، ص۲۱۶

 وصیت امام شهید
امام علی علیه السلام :

اِعلَموا أنَّكُم إنِ اتَّبَعتُم طالِعَ المَشرِقِ سَلَكَ بِكُم مَناهِجَ الرَّسولِ صلى الله عليه و آله ، فَتَداوَيتُم مِنَ العَمى وَالصَّمَمِ وَالبَكَمِ ، وكُفيتُم مَؤونَةَ الطَّلَبِ وَالتَّعَسُّفِ ، ونَبَذتُمُ الثِّقلَ الفادِحَ عَنِ الأَعناقِ .

بدانيد كه اگر از طلوع كننده مشرق پيروى كنيد، او شما را به شاه راه‌هاى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله مى‌برد. پس، از كورى و كرى و گنگى شفا مى‌يابيد، و رنجِ طلب و كجروى، از شما برداشته مى‌شود، و بار گران را از شانه ها[يتان] به دور مى‌افكنيد.
?الكافي: ج ۸ ص ۶۶ ح ۲۲
18 اسفند 1398، 13 رجب 1441ق

??مناسبتهای امروز :
ولادت امام علی علیه السلام و روز پدر[ قمری ]
روزجهانی زنان[ میلادی ]??

حکمت 13

شکر نمعت عامل گسترش نعمت ها

«و قالَ(ع): اِذَا وَصَلَت اِلَیکُم اَطرَافُ النِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا اَقصَاهَا بِقِلِّهِ الشُّکرِ؛ هرگاه مقدمات نعمت ها به شما رسید، نهایت آن را با کمی شکر از خود مرانید.»

☀️واژگان مهم: وَصَلَت: رسید فَلاَ تُنَفِّرُوا: پس دور نکنید اَطرَاف: گوشه ها، کنارها اَقصَی+ هَا: آخر+آن(اواخرش، نهایتش)

☀️چکیده مفاهیم: غالبا نعمت ها به صورت تدریجی می رسد و انسان اگر با شکر گذاری به استقبال آن رود، تا پایان آن نصیب انسان می شود، در این حکمت حضرت نمی فرماید با شکر نکردن، نعمت ها از دستتان می رود؛ بلکه می فرماید اگر کم شکر کنید، نعمت های بعدی نمی رسد.

☀️نکته ها: 1-نعمت های الهی، متناسب با وجود اسباب و عل آن نازل می شود. اگر علل و اسباب بیشتری مهیا باشند نعمت های بیشتری نازل می شوند و تداوم می یابند. پس عامل نزول نعمت ها خود بندگان هستند چون مخازن نعم الهی تمام شدنی نیست. 2- کفران نعمت، به معنای استفاده ناصحیح از نعمت ها در امور نا مربوط می باشد. مثلا نعمت سلامتی و قدرت جوانی را در کار بیهوده صرف کردن. گاهی هم کفران نعمت در اثر شکر نکردن یا کم شکر کردن صورت می گیرد . همان طور که مزید شکر مزید نعمت را به همراه دارد. 3- در این حکمت از کلمه«تُنفِروا» استفاده شده که به معنی دور کردن و از دست دادن است، از این کلمه معمولا در رابطه با پرندگان و پراندن آنها استفاده می شود . حضرت امیر(ع) نعمت را به پرنده تشبیه کرده که باید در قفس شکر و سپاس، نگهداری و حفاظت شود که اگر آدمی غفلت کند، پرنده را با دست خود پرواز داده و نعمت ها را از دست داده است. 4- نعمت های الهی متنوعند، همه نعمت ها جنبه مادی ندارند، برخی از آنها مثل: وِجاهت، عزت، عقل سلیم، داشتن حکمت، معرفت و هدایت خاص الهی، محبّ اهل بیت بودن و توفیق طلب علم ، از نعمت های معنوی به شمار می روند.

☀️پیام ها: برای رسیدن به وضعیت های مناسب تر به جای نظر کردن به نیمه خالی لیوان و شکایت از نداری ها، به نیمه پر لیوان بنگریم و شکر نعمت هایی را که داریم، بگزاریم. در این صورت، روز به روز نعمت ها افزون شده و به وضعیت های بهتر دست می یابیم. ??☘️☘️ ? محمد رضا زاده جویباری و همکاران، برگزیده راه روشن،ص 39-40

 پیامبر اکرم(ص): یا علی هلاک می شود کسی که از تو دوری گزیند

شیخ‌ صدوق‌ با سند متّصل‌ خود از سعید بن‌ جُبَیر از ابن‌ عبّاس‌ آورده‌ است‌ که‌: رسول‌ خدا صلّی‌ الله‌ علیه‌ وآله‌ وسلّم‌ به‌ علیّ أبی‌طالب‌ فرمود: ای‌ علیّ! من‌ شهر حکمت‌ هستم‌ و تو دَرِ آن‌ شهر هستی‌! و هیچگاه‌ نمی‌توان‌ وارد در شهری‌ شد مگر از سوی‌ دَرِ آن‌ شهر.
و دروغ‌ می‌گوید کسی‌ که‌ می‌پندارد: مرا دوست‌ دارد و بغض‌ تو را در دل‌. زیرا که‌ تو از من‌ هستی‌ و من‌ از تو هستم‌! گوشت‌ تو از گوشت‌ من‌ است‌! و خون‌ تو از خون‌ من‌ است‌! و روح‌ تو از روح‌ من‌ است‌! و تو امام‌ امّت‌ من‌ می‌باشی‌!
و پس‌ از من‌ جانشینم‌ بر آنها می‌باشی‌، پیروزی‌ از آنِ کسی‌ است‌ که‌ از تو پیروی‌ کند؛ و بدبختی‌ از آن‌ کسی‌ است‌ که‌ مخالفت‌ تو نماید؛ و منفعت‌ کسی‌ می‌برد که‌ در تحت‌ ولایت‌ تو در آید؛ تهیدست‌ می‌شود کسی‌ که‌ با تو دشمنی‌ ورزد.
و رستگار می‌شود کسی‌ که‌ ملازم‌ تو باشد! و هلاک‌ می‌شود کسی‌ که‌ از تو دوری‌ گزیند. مَثَل‌ تو و مَثَل‌ امامان‌ از اولاد تو پس‌ از من‌، مَثَل‌ کشتی‌ نوح‌ است‌، کسیکه‌ بر آن‌ سوار شود، نجات‌ یابد. و کسیکه‌ تخلّف‌ ورزد غرق‌ گردد.
و مِثال‌ شما مِثال‌ ستارگان‌ آسمان‌ است‌ که‌: هرگاه‌ ستاره‌ای‌ غائب‌ شود، ستارۀ دیگری‌ طلوع‌ می‌کند؛ تا روز قیامت‌.

متن حدیث:
 

  یا عَلِیٌّ أنَا مَدِینَةُ الْحِکْمَةِ وَ أنْتَ بِابُهَا وَ لَنْ تُؤْتی‌ الْمَدِینَةُ إلَّا مِنْ قِبَلِ الْبَابِ. وَ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ أنَهُ یُحِبُّنِی‌ وَ یُبْغِضُکَ! لاِنـَّکَ مِنِّی‌ وَ أنَا مِنْکَ! لَحْمُکَ مِنْ لَحْمِی‌، وَ دَمُکَ مِنْ دَمی‌، وَ رُوحُکَ مِنْ رُوحِی‌؛ وَ سَرِیرَتُکَ مِنْ سَرِیرَتِی‌، وَ عَلَانِیَتُکَ مِنْ عَلَانِیَتِی‌؛ وَ أنْتَ إمَامُ اُمَّتِی‌؛ وَ خَلِیفَتِی‌ عَلَیْهَا بَعْدِی‌! سَعِدَ مَنْ أطَاعَکَ؛ وَ شَقِیَ مَنْ عَصَاکَ وَ رَیِحَ مَنْ تَوَلَّاکَ، وَ خَسِرَ مَنْ عَادَاکَ، وَ فَازَ مَنْ لَزِمَکَ، وَ هَلَکَ مَنْ فَارَقَکَ؛ مَثَلُکَ وَ مَثَلُ الائِمَةِ مِنْ وُلْدِکَ بَعْدِی‌ مَثَلُ سَفِینَةِ نُوحٍ، مَنْ رَکِبَهَا نَجَی‌ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ؛ وَ مَثَلُکُمْ مَثَلُ النُّجُومِ کُلَّمَا غَابَ نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ إلَی‌ یَوْمِ الْقِیَمَةِ.
  منبع: ینابیع الموده، صفحه 28″

خودتان را خدمت گزار مردم بدانید

شماها باید برای این ملت خدمت کنید.و خودتان را خدمتگزار مردم بدانید.اگر در ذهنتان بیاید که ٬ بیاورید که من وزیرم و باید مردم از من چه بکنند؟بدانید اصلاح نشدید. در ذهنتان حتی خلجان بکند، #آقای_رئیس_جمهور در ذهنش خلجان بکند که من شخص اول مملکت هستم و چه و کذا، این اصلاح نشده است!خلجانش هم از شیطان است. آن خلجانش هم، او عمل نمی کند.اما در ذهنش این خلجان را هم بیرون کند.و همین طور هر یک شماها خدمتگزار این مملکت هستید، خدمتگزار این ملت هستید.
#امام_سید_روح_الله_موسوی_خمینی
#صحیفه_امام
#امام_خمینی
?صحیفه نور جلد ۱۵ صفحه ۱۰۵
بیانات حضرت امام خمینی (ره) در دیدار با رئیس جمهور ٬ نخست وزیر و اعضای هیأت دولت
مورخ: ۱۳۶۰/۰۵/۳۱