ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

منظور از شفا و رحمت بودن قرآن چیست؟

قرآن خود را “شفا ” و “رحمت” نامیده :

قد جائكم موعظه من ربكم وشفاء لما فی الصدور وهدي و رحمة للمومنین (1)

و ننزل من القرآن ما هو شفاء و رحمة للمؤمنین و لایزید الظالمین الا خسارا(2)

قل هو للذین آمنوا هدی و شفاء(3)

قد جائكم موعظه من ربكم و شفاء لما فی الصدور (4)

بنا براین به تصریح قرآن، این كتاب شفا است. اما اینكه شفا از چه دردی؟ از دردی كه مربوط به “قلب و سینه ها [جایگاه قلب معنوی و جایگاه اینان و كفر و نفاق و محبت و نفرت]” می باشد:

“شفاء لما فی الصدور”

امام علی (ع) در توصیف قرآن آورده :

فان فیه شفاء من اكبر الداء و هو الكفر و النفاق و الغی و الضلال(5)

در آن شفای بزرگ ترین مریضی هاست كه كفر، دورویی، گمراهی و ضلالت است.

در روایات برای شفای بعضی مریضی ها به خواندن بعض آیات یا سوره ها سفارش شده كه این اثر هم به اراده خدا برای آیات قرآن است .درمان بیماری های جسمی باید از طریق مداوا باشد. در عین حال كه فرد به مداوا اقدام می كند، می تواند به آیات و سوره هایی كه در روایات تصریح شده، متوسل شود. شفا دهندگی آیات و سوره ها به اذن و اراده الهی است. اما شفا از كفر و نفاق و گمراهی، خاصیت قطعی و تخلف ناپذیر قرآن است برای كسانی كه از آن بهره گرفته باشند. قرآن برای شفا نازل شده است. قرآن از آن جهت شفا است كه اول صفحه دل را از انواع مرض ها و انحرافات پاك می كند و زمینه را برای جا دادن فضائل آماده می سازد. از آن جهت رحمت است كه صحت و استقامت اصلی و فطری آن را به انسان باز می گرداند. (6) قرآن داروی شفا بخشی است برای آنها كه از بیماری عشق به دنیا وابستگی به مادیات تسلیم بی قید و شرط در برابر شهوت ها رنج می برند.

قرآن نسخه شفا بخشی است برای دنیایی كه آتش جنگ ها در هر سوی آن افروخته است.

قرآن نسخه شفا بخشی است برای آنها كه پرده های ظلمانی شهوات آنها را از رسیدن به قرب پروردگار مانع شده است. (7)

خلاصه آن كه شفا براي تمام دردها و مريضي هاست. شفا براي مرض ها اقتصادي مانند ربا و…، مرض هاي اخلاقي مانند نفاق و گناه و….، مرض هاي اجتماعي و فرهنگي مانند بدحجابي و….

برای اطلاع بیشتر به تفاسیر ذیل آیه مراجعه نمایید.

پی نوشت ها:

1. یونس(10)،آیه 57.

2. اسراء(17)،آیه 82.

3. فصلت(41)،آیه 44.

4. یونس (10) آیه 57.

5. محمد عبده ، خطب الامام علی (نهج البلاغه )، قم، دار الذخائر، 1412 ق ، ج 2 ، ص 92.

6. طباطبایی ، المیزان، ترجمه موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی، 1374 ش، ج13، ص 254.

7. مكارم شیرازی، نمونه، تهران، اسلامیه، 1374 ش، ج12، ص 239
:books:مرکز ملی پاسخ به سوالات دینی

کرامات امام زمان(عج) خبر دادن از غیب
از پسر مهزیار نقل شده كه در سفرى با كشتى همراه پدرم بودم و مال زیادى به همراه او بود. پدرم، دچار بیمارى سختى شد و گفت: « من، در حال مردن هستم». و در مورد آن اموال، وصیت كرد كه آن ها را به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) بدهم. از این وصیّت تعجّب كردم، ولى مطمئن بودم كه پدرم بیهوده سخن نمى گوید. با خود گفتم: «اگر امر برایم روشن شد، مانند دوران امام حسن عسكرى (علیه السلام) به وصیّت عمل مى كنم و الّا آن را صدقه مى دهم.».

مدّتى در عراق بودم تا این كه فرستاده اى از جانب امام زمان (علیه السلام) آمد و مشخصّات مال و محلّ مخفى كردن آن را گفت و حتّى بعضى از مشخّصاتى را كه خودم هم نمى دانستم، بیان كرد و من هم مال را به او دادم. (الغیبة ـ شیخ طوسی ص 283)

معجزاتى كه امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) به هنگام ظهور انجام خواهد داد.

امام صادق (علیه السلام) مى فرماید: «هیچ معجزه اى از معجزات انبیا نیست مگر این كه خداوند آن را به دست حضرت قائم (عج) براى اتمام حجّت، بر دشمنان ظاهر خواهد كرد.». (منتخب الأثر فی الإمام الثانی عشر، لطف الله صافى، ص 312)

بنابراین، معجزات آن حضرت به دوره ى قبل از غیبت و دوره‌ی غیبت، ختم نمى‌شود و به هنگام ظهور نیز آن حضرت براى معرّفى حقانیّت خویش و اتمام حجّت بر دشمنان و منكران، معجزاتى را انجام خواهند داد.
پی نوشت‌ها:

1. اصول کافی، مرحوم کلینی، ج1، ص517.

2. همان مأخذ، ص523.

3. شیفتگان حضرت مهدی(عج)، ص172.

4. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج52، ص74.
فراوری: آمنه اسفندیاری
بخش مهدویت تبیان

مژده ظهور
لبخند طلوع آفتاب بر لبان صبح نقش می بندد ، پنجره چشمانم به روی بهار گشوده می شود.
شبنم احساس بر گوشه ای از پلک هایم می نشیند و ندای امید از بیکرانه ها گوشم را به نوازش می آورد، تلألویی از باران عدالت بند بند وجودم را به تسخیر خویش می کشاند ، آب حیات بخش زندگی در رگ هایم جریان می یابد و برگ، برگ دفتر انتظار ورق می خورد برقی از نور امید کلبه قلبم را نور افشانی می نماید ؛ ندایی از ملکوت شادی را به ارمغان می آورد که طلوع آفتاب ظهور نزدیک است .

سوال

چگونه نگاه اصلاح‌گرایانه امام عصر (عج) در امتداد اصلاحات امام حسین (ع) است؟

پاسخ :
انسان‌‌های آرمان‌خواه و اصولگرا، همیشه نسبت به انحراف از مسیر حق حساس هستند و كج‌روی‌ها را برنمی‌تابند. در این میان، انحرافات حاكمان به دلیل تأثیرگذاری وسیع و غیرقابل انكار آن بر جامعه، بیشتر، گروه اصولگرا را به فعالیت‌های بازدارنده وا می‌دارد. حركت‌‌های آشكار و نهان امامان شیعه(ع) نیز از همین دیدگاه، قابل تفسیر است.
یكی از اهداف امام حسین(ع) از قیام، ایجاد اصلاحات اساسی در پندارها، گفتارها و رفتارهای نادرست بود؛ چراکه دستگاه اموی، آموزه‌های دینی را تحریف کرده، برداشت‌های شخصی را جایگزین دینِ نبوی و علوی نموده و جامعه را دچار نفاق، دنیا زدگی و فساد کرده بود.
به همین خاطر امام حسین(ع)فرمودند: «قیام من نه برای خوش‌گذرانی، فساد و ستم است‌؛ بلكه تنها برای اصلاح[1] امت جدّم و نیز امر به معروف و نهی از منكر است؛ كه این، روش پیامبر و علی(ع) می‌باشد.»[2]
حضرت مهدی(عج) نیز پس از ظهور، دست به اصلاح كج‌‌اندیشی‌‌ها و كج‌روی‌‌ها خواهند زد و بدعت‌ها، خود‌خواهی‌‌ها، فساد‌ها، نفاق‌ها و ‌قرائت‌های خود‌خوانده از دین را مورد اصلاح قرار خواهند گرفت. چنانچه رسول گرامی اسلام(ص) فرمودند: «هرگاه خداوند اراده فرماید كه اسلام را عزیز نماید، پشت هر جبار كینه توز را بشكند؛ زیرا او بر هر کاری تواناست و امت را بعد از فسادش اصلاح می‌كند.»
اصلاح مفاسد، ابتدا به صورت مسالت‌‌آمیز و با كار فرهنگی انجام می‌‌گیرد؛ اما در صورت عدم موفقیت، به مبارزه رو در رو نیاز دارد. با این بیان، مناسب است برخی از گونه‌های اقدامات اصلاحی را در دو نهضت امام حسین و امام مهدی(ع) بر شماریم:

الف) گونه‌های اصلاح‌گری حسینی

1. اصلاح باطل‌گرایی

در جایی كه ناراستی‌ و فسادهای گوناگون، نه تنها ناپسند نیست، كه به اندازه‌ای سریان یافته است كه حتی یادی از حق نمی‌شود، جای دارد كه حق‌گرایان و حق‌طلبان، تمام داشته‌های خود را برای احیای حق، فدا كنند. به همین جهت، امام حسین(ع) در بیان علت قیام خود، می‌فرمایند: «آیا نمی‌بینید كه به حق عمل نمی‌‌شود و از باطل نهی نمی‌گردد؟»[3]

2. اصلاح تبعیض‌ و بی‌عدالتی‌ها[4]
عدالت‌خواهی، بانگی است که از سرشت تمامی انسان‌ها، بلند می‌شود و هیچ‌گاه به خاموشی نگراییده است. تا زمانی که ندای مظلومان‌ در دادخواهی و عدالت‌طلبی بلند است، جای سكوت برای هیچ انسان آزاده‌ای نیست.

3. اصلاح جامعه

از وظایف مهم رهبران جامعه، تربیت، هدایت و ارشاد مردم است. هنگامی که موتورِ حركتِ جامعه، بر اثر انواع فسادها و بی‌عدالتی‌ها خاموش گشته، بپاخاستن برای اصلاح آن، یک تكلیف الهی است. بر همین اساس، سید شهیدان(ع) فرمود: «…برای اصلاح در امت جدم قیام نموده‌ام».[5]

4. اصلاح و پاک‌سازی حکومت از حاكمان ستمگر

امام حسین(ع) حکومت زمان خود را ظالم می‌دانست و می‌فرمود: «…من مرگِ در راه خدا را جز سعادت، و زندگی همراه ستمگران را چیزی جز هلاكت و شقاوت نمی‌دانم.»[6]
سرانجام گفتار و رفتار امام حسین(ع) باعث شد مردمی که غرق در فساد بودند، بیدار و هوشیار شوند و نسبت به عملکرد بنی‌امیه در حوزه دین و فرهنگ، اعتراض نمایند و حاكمیت آن‌ها را بر اندازند.

ب) گونه‌های اصلاح‌گری مهدوی

1. اصلاح اخلاق مردم

یكی از مهم‌ترین وظایف و اهداف اولیای الهی، رشد و تكامل انسان‌هاست؛ چنانچه پیامبر خدا(ص) در این‌باره فرموده‌اند: «من برای رشد و به كمال رساندنِ مكارم اخلاق مبعوث شدم.»
امام مهدی(عج) نیز با وجود آن‌كه در غیبت به سر می‌برد، اما این وظیفه را ترک نكرده است. دعا یكی از ابزارهایی است كه ایشان، به وسیله آن، مردم را به سوی رشد اخلاقی سوق می‌دهند. شایسته است این نكته را یادآوری كنیم كه برخی از ادعیه، بیشتر برای اصلاح اخلاقِ فردی و برخی دیگر برای اصلاح اخلاقِ اجتماعی است.
از جمله ادعیه‌ای كه از امام زمان(عج) در قالب توقیعات وارد شده است، می‌توان به این موارد اشاره نمود:

الف) دعای افتتاح: این دعا توسط محمد بن عثمان بن سعید عمری- نائب خاص امام زمان(عج)- گزارش شده است و خواندن آن در شب‌های ماه مبارک رمضان ـ كه ماه خودسازی است ـ بسیار سفارش شده است.

ب) دعای سمات: این دعا در قالب توقیع برای نایب خاص امام، عثمان بن سعید عمری نگاشته شده است و قرائت آن در عصرهای جمعه، مؤكد است.

ج) دعای “اللهم ارزقنا توفیق الطاعه…": این دعا از ادعیه بسیار ارزشمند است و به خواندن و عمل به آن، اهمیت زیادی داده شده است.

د) زیارت ناحیه مقدسه: این زیارت، غم‌نامه امام زمان برای امام حسین(ع) در روز عاشوراست.

2. اصلاح جامعه از فساد و مُفسد

یكی از وظایف امام، اصلاح جامعه فاسد است كه گاهی به وسیله اصلاح درونیِ افرادِ جامعه صورت می‌گیرد ـ هم‌چنان‌ كه در مورد قبل، بیان شد ـ و گاه به صورت برخورد عملی و جرّاحی غدد فسادانگیز جامعه؛ و این، همان كاری است كه امام حسین(ع) انجام داد.

3. اصلاح برداشت‌ها و قرائت‌های نادرست از دین

تا زمان ظهور، به قدری دین، دچار بدعت‌ و تحریف و قرائت‌های خودخوانده از متون دینی خواهد شد كه با وجود ‌آن‌كه امام زمان(عج) اسلام ناب را ارائه خواهد كرد، مردم، آن را جدید می‌بینند!

4. اصلاح رابطه مردم با خود، دیگران و خدا

امام علی(ع) در حدیثی فرمودند: «سه چیز است كه سومی ندارد: اگر كسی تمام فكر و توجهش به آخرت باشد، خدا دنیای او را به عهده می‌گیرد و حل می‌كند؛ اگر كسی درون خودش را اصلاح كند، خدا ظاهرش را اصلاح می‌نماید؛ و اگر كسی رابطه خود با خدایش را اصلاح نماید، حضرت حق، رابطه او و مردم را اصلاح می نماید.»[7]
امام عصر(عج) زمینه اصلاح هر سه این روابط را فراهم می‌كند و همت مردم را در اصلاح آخرت و اصلاح رابطه خود با دیگران قرار می‌دهد.

5. اصلاح و رفع امتیازات ویژه و رانت‌خواری

“امتیاز ویژه” عنوانی است كه احتمال سوء استفاده از آن، بسیار زیاد است و به همین خاطر، گاهی آن را معادل رانت‌خواری یا ویژه‌خواری می‌دانند. این موضوع، زمانی اتفاق می‌افتد كه افراد نزدیک حاكمیت، بدون داشتن استحقاق، امتیازاتی را برای خود قائل شوند.
یكی از برنامه‌های امام زمان(عج) در راستای بسط عدالت، رفع امتیازات ویژه است؛ چنانچه امام باقر(ع) فرمودند: «وقتی امام عصر(عج) ظهور نماید، ویژه‌‌خواری را از بین خواهند برد.»[8]

6. اصلاح سیستم حكومتی از كارگزاران ناصالح

بیشترین نارضایتی‌ از دولت‌ها به خاطر برخورد و عملكرد نادرست كارگزاران فاسد است. حتی اگر حاكمیت، مشروعیت داشته باشد و حاكمان، صالح باشند، كارگزاران ناصالح سبب نارضایتی مردم خواهند شد؛ به همین جهت، یكی از برنامه‌‌های امام زمان(عج) بركناری این‌گونه افراد است. امام علی(ع) نیز در این باره فرموده‌اند: «بدانید وقتی قائم بیاید … حاكمان ستمگر (و ناصالح) را بر كنار می‌كند…»[9]

پی‌نوشت‌ها:
1- اصلاح یعنی ایجاد خیر و نیكی؛ اصل آن صلح است و صلح چیزی است كه خلاف فساد باشد و می‌تواند در درون فكر و یا عمل باشد؛ البته بیشترِ كاربرد آن در عمل و رفتار است. (التحقیق فی كلمات القرآن الكریم، ج 6، ص 265)
2- بحارالانوار، ج 44، ص 329.
3- الاترون ان الحق لایعمل به وان الباطل لایتناهی عنه». (بحارالانوار، ج 44، ص 381)
4- ارشاد شیخ مفید، ص 204.
5- انی خرجت لطلب الاصلاح فی امت جدی». (بحارالانوار، ج 44، ص 329)
6- انی لا اری الموت الاسعادة الحیاة و مع الظالمین الابرما». (تحف العقول، ص 249)
7- بحارالانوار، ج 68، ص 364.
8- فصلنامه انتظار، شماره 13، ص274 ، به نقل از بحارالانوار، ج52 ، ص 309.
9- بحارالانوار، ج 51، ص 120.

همه ما در مورد بهترین مرگ تفاسیر مختلفی داریم و هر شخصی بنابر بر سلیقه و نظر خویش  آن را بیان می کند  اما در کلامی گهربار حضرت علی(ع) بهترین  مرگ را مرگ در راه خدا معرفی می نمایند.

بهترین مرگ و میرها

«مولی امیرالمؤمنین علیه‌السلام»:

لَیسَ عَنِ الـمَوْتِ مَحیدٌ وَ لا مَحیصٌ. مَن لَم یُقتَلْ ماتَ، إنّ اَفضَلَ الموتِ اَلقَتلُ.

از مرگ راه فرار و گریزی نیست، کسی که کشته نشود (بالاخره) خواهد مُرد، (آری) بهترین مرگ و میرها کشته شدن در راه خداست.
منبع: (سفینه،‌ج ٢، ص ٥٥٣)

خاطره ای از شهید محمود رضا بیضائی به نقل از برادرشان
نماز شب در نوجوانی

معمولا توی اتاق پذیرایی درس می‌خواندیم. پذیرایی‌مان، اتاق بزرگی بود که فقط مواقعی که مهمان داشتیم و مواقعی که می‌خواستیم درس بخوانیم اجازه ورود به آن را داشتیم! یک شب بعد از نصفه شب برای درس خواندن به اتاق پذیرایی رفتم و دیدم محمودرضا قبل از من آنجاست. اما درس نمی‌خواند. به نماز ایستاده بود. آن موقع دوازده سیزده سال بیشتر نداشت. جا خوردم. آمدم بیرون و به اتاق خودم رفتم. فردا شب باز محمودرضا توی پذیرایی بود و نشد آنجا درس بخوانم. چند شب پشت سر هم همینطور بود؛ محمودرضا بعد از نیمه شب بلند می‌شد می‌آمد توی اتاق پذیرایی و به نماز می‌ایستاد. هر شب هم که می‌گذشت نمازش طولانی‌تر از شب قبل بود. یک شب حدود دو ساعت طول کشید. صبح به او گفتم نماز شب‌ خواندن برای تو ضرورتی ندارد؛ هم کسر خواب پیدا می‌کنی و صبح توی مدرسه چرت می‌زنی و هم اینکه تو هنوز به تکلیف نرسیده‌ای و نماز واجب نداری چه برسد به نماز شب، آنهم اینجوری! صحبت که کردیم، فهمیدم طلبه‌ای در مورد فضیلت نماز شب برای محمودرضا صحبت کرده و محمودرضا چنان از حرفهای آن طلبه تأثیر گرفته بود که تا یک هفته مرتب نماز شب را ادامه داد. بخاطر مدرسه‌اش، نهایتا مانع نماز شب او شدم و قانعش کردم که لازم نیست نماز شب بخواند! ولی محمودرضا آن نمازها را واقعا باحال می‌خواند. هنوز چهره و حالت ایستادنش سر نماز یادم هست…
منبع: تسنیم