ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

#حکایت_زیبا_و_پند_آموز
پنجره و آینه

جوان ثروتمندی نزد یک روحانی رفت و از او اندرزی برای زندگی نیک خواست. روحانی او را به کنار پنجره برد و پرسید: پشت پنجره چه می بینی؟ جواب داد: آدم‌هایی که می‌آیند و می‌روند و گدای کوری که در خیابان صدقه می‌گیرد.

بعد آینه‌ی بزرگی به او نشان داد و باز پرسید: در این آینه نگاه کن و بعد بگو چه می‌بینی؟ جواب داد: خودم را می‌بینم.

دیگر دیگران را نمی‌بینی! آینه و پنجره هر دو از یک ماده‌ی اولیه ساخته شده‌اند، شیشه. اما در آینه لایه‌ی نازکی از نقره در پشت شیشه قرار گرفته و در آن چیزی جز شخص خودت را نمی‌بینی. این دو شی‌ شیشه‌ای را با هم مقایسه کن.

وقتی شیشه فقیر باشد، دیگران را می‌بیند و به آنها احساس محبت می‌کند. اما وقتی از نقره (یعنی ثروت) پوشیده می‌شود، تنها خودش را می بیند. تنها وقتی ارزش داری که شجاع باشی و آن پوشش نقره‌ای را از جلو چشم‌هایت برداری تا بار دیگر بتوانی دیگران را ببینی و دوست‌شان بداری.
:books:بیتوته

شهید غلامعباس ملّای 

فرزند : محمد رضا 

ولادت: 20/6/1344- مشکان 

شهادت: 24/2/1365- مهران 

محل خاکسپاری: گلزار شهدای مشکان 

می طراود از قلم این صبح صادق این سرود 

بر غلامعباس ملّایی ز یزدان صد درود 

سرو قدّی مه لقا گردان فرازی بی شکیب 

آن که جز عشق خدایش از دل شیدا زدود 

گاه رفتن نام لیلی اش بود ورد زبان 

پس چرا جام مرا بشکست گر میلش نبود

جام را هم کوزه خواند از آنکه درگاه وصول 

از سبوی یار دارد می کشد شهد شهود 

حمزه استادش شده دانشگه اش دشت مصاف 

چون ابو ریحان و آیت لایق قدرش نبود

سال شصت و پنج که آن نخل رعنا اوفتاد 

بود در اوج جوانی بیست و دوساله بود

نرگش آذار را آمد خزان اندر بهار 

ماه مشکان نور مهران گشت در صحرا غنود 

ماه و نیمی دوستانش نور را جویا شدند 

نور را جستند آنگه از دل خاک کبود 

تا سر آرد انتظار مادر غمدیده اش 

بار دیگر سوی مشکان چون کبوتر پر گشود 

مینگارد بخشی بیدل به خون دیده باز 

بر غلامعباس ملّای ز یزدان صد درود 

3/4/1394 هشتم رمضان 1436

منبع: دیوان خون نگار ، ص117 -118

چهار عامل شکست دولت ها

امام علی علیه السلام:

یستَدَلَّ عَلَی ادبارِ الدُّوَلِ بِاَربَعٍ: تَضییعِ الاُصولِ وَ التَّمَسُّکِ بِالفُرُوعِ وَ َتقدیمِ الاَراذِلِ وَ تَاخیرِ الاَفاضِلِ

چهار چیز باعث شکست دولت ها می شود:

۱. ضایع کردن اصول (مسائل مهم)

۲. و سرگرم شدن به فروع (امور کم اهمیت)  

۳. و به کار گماردن آدم های پست

۴. و کنار گذاردن انسان های فاضل.

غررالحکم، ص ۳۴۲

تفاوت و میزان در سود

امام علی علیه السلام :

إنّكُم أغبَطُ بما بَذَلتُم مِن الرّاغِبِ إلَيكُم فيما وَصَلَهُ مِنكُم .

سودى كه شما از آنچه بخشيده ايد مى بريد بيشتر از سودِ كسى است كه با خواهش از شما چيزى به او مى رسد.

:books: غرر الحكم : ۳۸۳۴.
 مناسبتهای امروز :
روز بزرگداشت حافظ[ شمسی ]

#تفسیر_سوره_انفطار
#آیات_1تا5
بسم الله الرحمن الرحیم.

«إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ ؛ آن زمان که آسمان [= کرات آسماني‌] از هم شکافته شود.»(1) «وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انْتَثَرَتْ ؛ و آن زمان که ستارگان پراکنده شوند و فرو ريزند.»(2) « وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ؛ و آن زمان که درياها به هم پيوسته شود»(3)«وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ؛ و آن زمان که قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند.(4)« عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ؛ (در آن زمان) هر کس مي‌داند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براي بعد گذاشته است.»(5)
نکته ها:

 «اِنفطار» به معنای شکافته شدن است،«فِطر» و «افطار» نیز به همین معناست، زیرا روزه با غذا خوردن می شکافد.«انفطار» و «انشقاق» به یک معناست، لکن بعد از انفطار به چیزی می رسیم، بر خلاف انشقاق،چنانکه عرب در حفر قنات می گوید:«فطرتُ» چون بعد از شکافتن زمین، به آب می رسد.
 «انتثار» به معنای پرا کندگی است و به چیزی که بر سر عروس می ریزند نثار می گویند.
 «فَجر» به معنای بروز شکاف و باز شدن راه است و «تفجیر»، بیانگرعظمت و شدت شکافته شدن کوههاست.
 در کلمه «بُعثر» هم معنای « بعث» (به پا خواستن) است و هم معنای « ثور»(دگرگون شدن)،لذا راغب در مفردات گفته است که بعید نیست فعل «بُعثر» مرکب از این دو فعل باشد،یعنی زیر و رو شدن خاک ها و برپا خاستن مردگان
 پیوند میان آسمان و زمین و دریا و خشکی به گونه ای است که هرگاه نظام یکی از آنها به هم بخورد، نظام همه چیز به هم می خورد.
:books: تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی، جزء 30 ،ج 10، ص405.

پای درس نهج البلاغه
روش برخورد با دنیا
ای مردم! دنیا آرزومندان و خواهان خود را فریب می دهد، برای شیفتگان خود ارزشی قائل نیست، و آن کس را که بر دنیا پیروز شود مغلوب گرداند. به خدا سوگند !هرگز ملّتی از ناز و نعمت زندگی گرفته نشدند مگر به کیفر گناهانی که انجام داده اند. «زیرا خداوند بر بندگان خود ستم روا نمی دارد.»
اگر مردم به هنگام نزول بلاها، و گرفته شدن نعمت ها، با درستی نیّت در پیشگاه خدا زاری کنند، و با قلب های پر از محبت از خداوند درخواست عفو نمایند، آنچه از دستشان رفته باز خواهد گشت، و هر گونه فسادی اصلاح خواهد شد. من بر شما ترسناکم که در جهالت و غرور فرو رفته باشید، چه اینکه در گذشته به سویی کشیده شدید که قابل ستایش نبود.
اما اگر در زندگانی خود اصلاحاتی پدید آورید، سعادتمند خواهید شد. وظیفه من جز تلاش و کوشش در اصلاح امور شما نیست ، اگر می خواستم بی مهری های شما را بازگو می کردم . خدا آنچه را گذشت ببخشاید.
:books:ترجمه خطبه 178 نهج البلاغه