ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

برای رسیدن به آرامش ومعنویت کمک کنیم
هرکسی مسیری را گرفته و به آن سو پیش می رود.
گاه برای رسیدن به خواسته های دنیایی تا آن حد پیش می روند که گوی سبقت را از یکدیگر می ربایند که این بازی دنیا را از دیگری ببرند و پیروز میدان شوند، اما پیروزی که با تخریب، آزار یکدیگر و بهانه های متفاوت انجام می دهند تا به خواسته هایشان برسند، چه پیروزی است؟
کاش! مسیرمان به سمت خدا پیش رود، گوی سبقت را در رسیدن به پست و مقامات معنوی از یکدیگر برباییم و برای رسیدن به مقامات معنوی دستان یکدیگر را بگیریم تا همه به اوج، آرامش و کمال رسیم که بالاترین نوع رسیدن است.

پویش برائت از مشرکین

«لبَّيك اللّهمّ لبَّيك، لبَّيك لا شريك لك لبَّيك»
مرگ بر اسرائیل؛
مرگ براسرائیل؛
مرگ بر اسرائیل؛
مرگ براسرائیل؛
مرگ بر اسرائیل؛
مرگ براسرائیل؛
مرگ بر اسرائیل؛

#رمی_اسرائیل

مولای من! حسین(ع)  سلام عزیز زهرا سلام گل گلستان فاطمه(س) سلام فدایی راه حق. سلام و هزاران بار سلام

می شود؛ نگاهم کنید که حر تو باشم؟

می شود نگاهم کنید که خادمت باشم؟

می شود نگاهم کنید که تا آخر عمر بیمه‌ات باشم؟

می شود نگاهم کنی که در سرازیری قبر بر بالینم باشید؟

می شود دستم را بگیرید تا سقوط نکنم و رهایم نکنید؟

می شود آتش عشقت را در قلبم بیندازید و جاودانه و ماندگار کنید؟

می شود مرا عاشق خدا کنید؟

می شود مرا شهید و فدایی حق کنید؟

ذهنم درگیر است
انگار پتکی بر آن می کویند و بی فرجام و نالان فقط خسته و کلافه نمی دانم از دست چه خسته ام، فقط ناظر طلوع و غروب شب و روز و زندگی هستم و زندگی که نا آرام شده و حوصله انجام کار را از آدم می گیرد.
کارها باید پیش برود، اما روح خسته و جسم رنجور حوصله و توان ادامه دادن ندارد.
روح خسته یک بیابان بی انتها می طلبد بدون این که هیچ وسیله ارتباطی باشد تا بتواند سال ها در آنجا مات و مبهوت فقط اطرافش را بنگرد یا اینکه به خوابی عمیق فرور رود. خوابی که اندکی مغز و جسم آرام شود و فکر و خیالاتی که برای فرداهای نامشخص و نیامده چون زنجیر او را به اسارت کشیده اند رهایش کنند.