ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

َسفَرِ روح ها

شب آرام است همه چیز در خواب ، کار و تلاش به پایان رسیده است صدای بانگ و فریاد زمینیان به گوش نمی رسد انسانها در خواب بی خبری به سر می برند چه سکوت عجیبی شیپور مرگ را زده اند قیامتی عظیم بر پا شده است « هُوَالَّذِی یتَوَفَّاکُمْ بِاللَّیلِ وَیعْلَمُ مَاجَرَحْتُمْ بِالنَّهَارِثُمَّ یبْعَثُکُمْ فِیهِ لِیقْضَى أَجَلٌ مُسَمًّى ثُمَّ إِلَیهِ مَرْجِعُکُمْ ثُمَّ ینَبِّئُکُمْ بِمَاکُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ؛ اوکسی است که (روح) شمارادرشب (به هنگام خواب) می‌گیرد؛وازآنچه درروز کرده‌اید،باخبراست ؛سپس درروزشمارا (ازخواب) برمی‌انگیزد؛و (این وضع همچنان ادامه می‌یابد) تاسرآمدمعینی فرارسد ؛سپس بازگشت شمابه سوی اوست؛و سپس شماراازآنچه عمل می‌کردید،باخبرمی‌سازد .»
روح ها در حال عروج به ملکوت آسمانها می باشند نجواهای آسمانیان فضا را پر کرده است صدا ها آرام در گلو ها حبس شده است سرنوشت ها رقم می خورد صفی با شکوه از عروج رو ح ها کشیده شده است هر کدام در وادی خود در حال سیر و سلوک می باشند جایگاها مشخص چه منظره ای شده است عده ای اوج می گیرند با لامی روند و بالاتر دلبستگی ها فارغ شده آزاد و رها در آسمانها آواز آزادی سر می دهند زمان در گذر اما آنها همچنان به سیر ملکوتی خود ادامه می دهند همچنان پیش به سوی شادی می روند
نا گهان صدایی همه را از حرکت باز می دارد چه اتفاقی افتاده باید دوباره بر گردید به سوی زمین به سوی انسانها نگاه ها به هم گره می خورد چاره ای به باز گشت نیست پس از سفری طو لانی از حرکت باز می -ایستند به جایگاه خود در انتظار سفر ملکوتی دیگر ی روح ها همچنان بی صبرانه منتظر تا ادامه سفر در وقت دیگر تا سر آمدی دیگر و بر کنار رفتن پردها تا اسرار درون بر ملا شود .
آنچه کردی اندر این خواب جهان گردت هنگام بیداری عیان

زیبا زندگی کن

خورشید پرتو زیبایش را بر روی جهان می اندازد تا به ما نوید دهد، نوید روزی دیگر روزی که خداوند مهربان برای جهان در نظر گرفته است و همراه ما خواهد بود.
روزی که باید گام های خود را قوی تر از قبل برداشت و در پرتو لطف الهی همراه با دیگرمخلوقاتش به تقدیس و ستایش او نشست و دردهای زمانه را در پشت پرده امید گذاشت تا بار دیگر هم زندگی جریان یابد و لبخند مهربان خداوند را بر قلبمان احساس کنیم.

پس زیبا زندگی کن و خدا را فراموش نکن

بگذار هر چه می خواهند صدایت کنند 

بگذار هر چه می خواهند تو را تحقیر  یا سرزنش کنند

بگذار تو را دلشکسته یا ناراحت کنند

بگذار تو را بد جلوه دهند، اما تو همانی باش که هستی

تو مسافری هستی در این جاده دراز زندگی که راهی سفر بی نهایت هستی و روزی  خواهی رفت و تنها یک نام بر جا خواهد ماند. 

این ها را به دل نگیر شاید او مأموریتش را درست به جا نیاورده یا همسفر مناسبی نبوده است، تو مأموریتت را به خوبی به جار آور و همسفر خوبی باش.

روزهای پر تب و تاب انقلاب در هیاهوی زمانه می‌گذشت و نبضش تند تر از همیشه می زد. قلب‌های نگران و چشمانی اشک بار افق‌های دور دست را به امید طلوع آفتاب پیروزی می گذراندند. همه در حرکت و تلاش بودند، دیو راهزن انقلاب، خون مردم را؛ چون آب می‌آشامید و قهقه‌ای پیروزمندانه سر می‌داد و گویا خود را برنده‌ی بازی میدان حق و باطل می دانست؛ اما زهی خیال باطل. روزهای نه چندان دور، دیری نپایید که انقلاب به رهبری فرشته‌ای به نام امام خمینی(ره) با دم مسیحایی خود به پیروزی رسید و پرنده آزادی و سعادت بر بام انقلاب نشست و ندای «قل جاء الحق و زهق باطل» در تمام تاریخ طنین انداز شد و دیو راهزن انقلاب به فراموشی سپرده شد و انقلاب اسلامی ماندگار شد.
#دهه_فجر
#مناسبتی

یکی از چیزهایی که به وقوع می پیوندد زلزله است، زلزله ای که گاه ساختمان هایی را ویران می کند و یا اهالی آن منطقه را از بین می برد. این زلزله های تکان دهنده، بیدار کننده و هشدار دهنده است. تکان دهنده به این که قدرتی بالاتر از قدرت خداوند نیست، او می تواند در یک لحظه تمام نقشه ها را خراب کند، او می تواند تمام حالات را دگرگون کند، گاه این زلزله ها به ما هشدار می دهد؛ هشدار اتقاقی بزرگ که در پیش است، هشدار «یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ» (طارق آیه 9) آری قیامت، قیامتی که درآن زلزله ای به بلندای ابدیت به وقوع خواهد پیوست تا سِرهای درونیمان را فاش سازد، کاش ! این زلزله ها قبل از این که سِرمان را فاش سازد، ساختمان درونی و قلبمان را متزلزل و بیدار نماید تا ره به سوی مولا و خدای حقیقی خویش پیش گیریم و از خطاهای خود که دور یا زود بر اثر زلزله قیامت به وقوع خواهد پیوست، توبه نماییم و آن را جبران کنیم.

آنگاه که در پشت درب‌های تنهایی و بی فایی زمانه محبوس شده‌ای حسین وجودت را می یا بی که با ندای آرام بخش خود تو را به صبوری و استقامت دعوت می نماید ، آنگاه که فصاحت و بلاغت گفتارت همچون رعدی برق آسا دل های خاموش و خفته در خواب غفلت آد م ها را می رباید و از غم و اندوه زمانه قامتت همچون شمشیری بی عدالتی ها را می شکافد و از باران وجودت پرده های فریب و نفاق شسته می -شود آنگاه که حجابت سایبان زمینان است و کوچه پس کوچه های بی کسی را در پشت پرده سکوت زمانه طی می‌کنی ، کجاوه وجودت ندای آزادی و حریتت را سر میدهد ، تاریخ مدال افتخار و انسانیتت را گردن آویز وجودت می نماید و آنگاه که ندای ((ما رأیتُ إلاجَمییلا )) ی وجودت در آسمان ها طنین انداز می شود به عنوان بهترین الگو در تاریخ به یادگار می مانی ……!