مولای من!
ای جان من!
ای جان من و جانان من
جانا! برگردد که بی تو جان به لب رسید.
اللهم عجل لولیک الفرج.
مولای من!
مرا هم بخر
مولای من!
مرا غلام حلقه به گوشت کن
خدای من! آیا می شود ریسمان محبتت را از آسمان به زمین آویزان کنی و مرا به آن بالا، بالاهای بی بازگشت ببری؟
دیگر توان و صبری برایم نمانده قفس تن را می خواهم رها کنم. بال پروازم را بگشا تا پرواز کنم.
زندگی در حرکت است.
اتفاقات و طوفانهایی در مسیر زندگی راه میابند که صبر و توان انسان را میگیرند. در این هنگام وجود پناهگاهی مطمئن و آرام انسان را در مقابل آن محافظت مینماید. حال چنین پناهگاهی قرآن و خداوند است که باید همه به آن پناه ببرند تا از شر طوفانها و بلایا در امان باشند.
کاش! آرامش.
کاش! زندگی
زندگی حقیقی
زندگیها در کجا جریان یافته است؟ انسان در کدامین مسیر در
حرکت است؟ چه چیزی بر او گذشته است که آرامش گذشته را ندارد و خود زندگیاش را دچار تلخی مینماید.گاه اظهار نظرهای
بیفایده و بیعلم، در مورد موضوعات مختلف میکند که نه تنها سودی به حالش ندارد، بلکه آرامش کنونیاش را مختل میکند.
کاش! کمی بی دلیل آرام بود. کاش! کمی زندگی حقیقی…
پزشک حقیقی
(یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ)
ماه رمضان از راه رسید تا بار دیگر، به قلب خسته و روح بیجان، زندگی و معنویت بخشد و در هوای ملکوتی سحر، همنوا با ملکوتیان به نجوا نشیند.
ماه رمضان، فرصتی دوباره است تا انسان، به سوی دوست حقیقی خود رهسپار شود و دردهای خویش را با پزشک حقیقیاش بدون تعیین وقت قبلی، با او در میان گذارد.
پس باید قدر این لحظات را دانست و از هم اکنون، بهترین درمانها را برای خود از او خواست.
خدای من!
خسته ام از این زمانه، از روزهایی که جسم و جانم را به چالش می کشاند و مرا نالان و بی قرار و گاه نا امید می نماید؛ هر بار گفته اند به درگاه خداوند برو رفته ام ، اما سال ها است که هنوز درگیرم و به نتیجه نرسیدم و نمی دانم حکمتت چیست که من خسته جان و قلب هر روز نالان تر از قبل هستم و نمی توانم حکمتت را درک کنم.
خدای من!
مرا اندکی صبر و تحمل و آرامش روزی کن و ر اه نشانم بده و در این برهه راه نجاتم بده و از آب حیات مرا جرعه ای ناب بده