ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

 خاطراتی کوتاه از سیره و سبک زندگی آیت‌الله بهجت قدس‌سره:
با تک‌تک واژه‌هایش اُنس گرفته بود. عاشورا با گوشت و پوست و خونش عجین بود. هر روز زیارت عاشورا می‌خواند، با صد لعن و صد سلامش.
آرزو می‌کرد تا زمان مرگش، روزی بی‌توفیق نگذرد.
جواب بندگی‌اش را گرفت، و به آرزویش رسید.
دوست داشت واژه‌واژۀ کلمات نورانی‌اش را ره‌توشه سازد. در خانه که بود، اگر به‌حرکت لبانش ژرف می‌شدی، در می‌یافتی که همراه هر دانۀ تسبیح که انگشتش را می‌بوسد، می‌گوید:
اَلسَّلاٰمُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِاللهِ، وَ عَلَی الْاَرْوٰاحِ الَّتٖی حَلَّتْ بِفِنٰآئِکَ…
بر اساس خاطرۀ حجت‌الاسلام و المسلمین علی بهجت

? این بهشت، آن بهشت، ص۶٣

نرخ گندم و نان روز به روز در مدينه بالا مى رفت . نگرانى و وحشت بر همه مردم مستولى شده بود . آن كس كه آذوقه سال را تهيه نكرده بود در تلاش بود كه تهيه كند , و آن كس كه تهيه كرده بود مواظب بود آن را حفظ كند . در اين ميان مردمى هم بودند كه به واسطه تنگدستى مجبور بودند روز به روز آذوقه خود را از بازار بخرند .
امام صادق ( ع ) از - (( معتب )) وكيل خرج خانه خود پرسيد :
- (( ما امسال در خانه گندم داريم ؟ ))
- (( بلى يا ابن رسول الله, به قدرى كه چندين ماه را كفايت كند گندم ذخيره داريم )) .
– (( آنها را به بازار ببر و در اختيار مردم بگذار و بفروش )) .
- (( يا ابن رسول الله , گندم در مدينه ناياب است , اگر اينها را بفروشيم ديگر خريدن گندم براى ما ميسر نخواهد شد )) .
- (( همين است كه گفتم , همه را در اختيار مردم بگذار و بفروش )) .
معتب دستور امام را اطاعت كرد , گندمها را فروخت و نتيجه را گزارش داد .
امام به او دستور داد : (( بعد از اين نان خانه مرا روز به روز از بازار بخر . نان خانه من نبايد با نانى كه در حال حاضر توده مردم مصرف مى كنند تفاوت داشته باشد . نان خانه من بايد بعد از اين نيمى گندم باشد و نيمى جو . من بحمدالله توانايى دارم كه تا آخر سال خانه خود را با نان گندم به بهترين وجهى اداره كنم , ولى اين كار را نمى كنم تا در پيشگاه الهى مسئله (( اندازه گيرى معيشت )) را رعايت كرده باشم )) ( 1 ) .

1 - (( احب يرانى الله قد احسنت تقدير المعيشه )) - بحار الانوار , جلد 11 , چاپ كمپانى , صفحه 121 .
منبع: مرتضی مطهری، داستان راستان، ج2.

ام ا لبنین، فاطمه الکلابیه، همسر امام علی(علیه السلام)

ام ا لبنین دختر حزام بن خالد ربیعه معروف به وحید بن کلاب،همسر امام علی(علیه السلام) بود مادرش ام لیلی نام داشت نام اوفاطمه وکنیه اش ام البنین است. این بانوگرچه درکربلا حضورنداشت ولی چهار فرزندش در حادثه عاشورادر راه یاری امام حسین (علیه السلام) به شهادت رسیدند، اومأوای زنانی بود که برای عزاداری امام حسین(علیه السلام) جمع می شدند. ایشان از حضرت علی (علیه السلام) دارای چهار فرزند به نام های عبدالله، عباس، جعفر وعثمان بودکه همگی درکربلا شهید شدند ایشان شیوه عزاداری را برای مبارزه انتخاب نمود تا ابعاد مختلف وناگوار جنایات کربلادر یاد ها بماند ودشمنان سرمست از پیروزی را شرمنده و مطرود سازد. ام البنین از زنان فاضله ونامداری بود که به اهل بیت(علیهم السلام) معرفت داشت و دارای زهد، پارسای، فصاحت و بلاغت بود، زمانی که خبر فاجعه کربلا  توسط بشیر به مدینه  رسید ام

- ام البنین سؤال کرد ازامام حسین(علیه السلام)چه خبر؟ بشیرپاسخ داد: خدا تو را صبر دهد، فرزند عباس(علیه ا لسلام)کشته شد، ام البنین فرمود: معنای این خبر چیست ؟از امام حسین(علیه السلام) برایم بگو. وهمچنین می توان از زینب صغری معروف به ام لقمان دختر عقیل بن ابی طالب نام برد[1].

[1] . حسون و دیگران ، اعلام النساء ، چاپ اول ، بی جا ، اسوه ،1411، ص497 .

✍️روز عاشورا بود و موج عزاداران از هر سو به طرف کربلا در حرکت بود، علامه بَحرالعلوم به همراه گروهی از طلبه ها به استقبال عزاداران می رفتند..

به محلّه طُویریج رسیدند (که دسته ی سینه زنی و سبک سینه زنی شان مشهور است) وقتی سیدبحرالعلوم به آنها رسید ناگهان با آن کهولتِ سن و موقعیت اجتماعی و علمی لباس خود را به کناری گذاشت و در صفِ سینه زنان با شورِ وصف ناپذیری به سینه زدن پرداخت! پس از پایان مراسم، یکی از خواص از ایشان پرسید: چه شد که شما یکدفعه چنان دچار احساسات پاک و خالصانه شدید؟! علامه فرمود:

?با رسیدن آن دسته ی عزاداران، ناگهان چشمم به محبوبِ دلها، امام عصر علیه السلام افتاد و دیدم آن بزرگوار با سر و پایِ برهنه و با چشمی پر از اشک، در میانِ جمعیتِ سینه زنان به سر و سینه می زند؛ به همین جهت، قرار از کف دادم و در برابِر ایشان آنگونه به سوگواری پرداختم.

? دیدار یار، علی کرمی، ج۲، ص۲۰۰