ضحی (شهیدمحمودرضابیضائی)

شیفتگی و اشتیاق امام حسین(ع) برای کشته شدن در راه خدا

در خطبه خود هنگام آهنگ خروج به سوی عراق ـ :

سپاس خدای را و همان خواهد شد که خدا می‌خواهد و حول و قوّه ای نیست مگر از خدا، درود و سلام خدا بر پیامبر او باد.
مرگ بر فرزندان آدم چونان گردنبند بر گردن دخترکان، نقش بسته است، چقدر شیفته دیدار گذشتگان خود هستم! چونان اشتیاق یعقوب به یوسف، برای من قتلگاهی اختیار شده که آن را خواهم دید، گویی می‌بینم که گرگهای بیابان، بندهای پیکرم را میان نواویس و کربلا، پاره پاره می‌کنند و از تن من شکمهایی گرسنه و خالی، پر می‌شود. از روزی که با قلم [قضای الهی ]نگاشته آمده، گریزی نیست. 
خشنودی خدا، خشنودی ما اهل بیت است. ما بر آزمون او، شکیب می ورزیم و او، پاداش شکیبایان را به کمال به ما می‌پردازد، پاره تن رسول اللّه صلی الله علیه و آله از او دور نشود و اینان، در فردوس برین برای حضرتش صلی الله علیه و آله گرد آمده اند و پیامبر صلی الله علیه و آله از دیدن آنها، دیدگانش آرام گیرد و وعده اش را برای آنها برآورَد.

هر که در راه ما خون می دهد و برای دیدار ما (لقاء الله) آماده است، پس کوچ کند که من به خواست خدا، صبح، کوچنده‌ام.

 متن حدیث: 

 الإمام الحسین علیه السلام ـ مِن خُطبَتِهِ لَمّا عَزَمَ عَلَی الخُروجِ إلَی العِراقِ ـ : الحَمدُ للّه ِِ وما شاءَ اللّه ُ ولا حَولَ ولا قُوَّةَ إلاّ بِاللّه، صَلَّی اللّه ُ عَلی رَسولِهِ وسَلَّمَ، خُطَّ المَوتُ عَلی وُلدِ آدَمَ مَخَطَّ القِلادَةِ عَلی جیدِ الفَتاةِ ، وما أولَهَنی إلی أسلافِی اشتِیاقَ یَعقوبَ إلی یوسُفَ، وخِیرَ لی مَصرَعٌ أنَا لاقیهِ، کَأَنّی بِأَوصالٍ یَتَقَطَّعُها حدیث عَسَلانُ الفَلَواتِ بَینَ النَّواویسِ وکَربَلاءَ ، فَیَملَأُنَّ مِنّی أکراشًا جَوفی وأجرِبَةً سَغبی  لا مَحیصَ عَن یَومٍ خُطَّ بِالقَلَمِ ، رِضَا اللّه ِ رِضانا أهلَ البَیتِ ، نَصبِرُ عَلی بَلائِهِ ویُوَفّینا اُجورَ الصّابِرینَ، لَن تَشِذَّ عَن رَسولِ اللّه صلی الله علیه و آله لُحمَتُهُ ، وهِیَ مَجموعَةٌ لَهُ فی حَظیرَةِ القُدسِ تَقَرُّ بِهِم عَینُهُ ، ویَتَنَجَّزُ لَهُم وَعدُهُ . مَن کانَ فینا باذِلاً مُهجَتَهُ ومُوَطِّنًا عَلی لِقائِنا (لقاءِ اللّه ِ ـ خ ل) نَفسَهُ فَلیَرحَل، فَإِنّی راحِلٌ مُصبِحًا إن شاءَ اللّه.

 «کشف الغمّة : 2 / 241 - الملهوف : 126- نثر الدرّ : 1 / 333»

چرا خداوند دو فرشته موکل برای انسان گذاشته است؟

امام جعفر صادق علیه‌السلام ـ در پاسخ به زندیقی که پرسید: چرا خداوند که خود دانای نهان و نهانترهاست، فرشتگان را گماشته است؟ـ فرمودند:

خداوند با این کار فرشتگان را به بندگی گرفته و آنان را گواه بر خلق خویش قرار داده است تا بندگان به خاطر همراه بودن فرشتگان با آنان نسبت به طاعت خدا مواظبت بیشتری نشان دهند و از نافرمانی او بیشتر خودداری و اجتناب کنند.
ای بسا بنده‌ای که قصد گناه می‌کند، امّا به یاد آن دو فرشته موکّل بر خود می‌افتد و از گناه خودداری می‌ورزد و خویشتن را نگه می دارد و می‌گوید: پروردگارم مرا می‌بیند و فرشتگان مراقب من بر این گناه من گواهی می‌دهند.
و خداوند نیز از سر لطف و رأفت خود فرشتگان را بر بندگانش گماشته است تا شیطان‌های سرکش و حشرات موذیِ زمین و بسیاری از آسیب‌های دیگر را به اذن خدا، به طوری که خودشان هم متوجّه نشوند، از ایشان دفع کنند، تا آن گاه که فرمان خداوند عزّ و جلّ در رسد.

متن حدیث:

الإمامُ الصّادقُ علیه‌السلام ـ لمّا سألهُ زِندیقٌ عن علّةِ الملائکةِ المُوَکَّلینَ و اللّه ُ عالِمُ السِّرِّ و ما هو أخفی! ـ : استَعبَدَهُم بذلکَ و جَعلَهُم شُهودا علی خَلقِهِ، لیکونَ العِبادُ لمُلازَمتِهِم إیّاهُم أشَدَّ علی طاعَةِ اللّه ِمُواظَبَةً، و عن مَعصیَتِهِ أشَدَّ انقِباضا، و کَم مِن عَبدٍ یَهُمُّ بمَعصیَةٍ فذَکَرَ مَکانَهُما فارعَوی و کَفَّ، فیقولُ: ربِّی یَرانی و حَفَظَتی علَیَّ بذلکَ تَشهَدُ. و إنّ اللّه َ بِرأفَتِهِ و لُطفِهِ أیضا وَکَّلَهُم بعِبادِهِ یَذُبّونَ عنهُم مَرَدَةَ الشَّیطانِ و هَوامَّ الأرضِ و آفاتٍ کثیرَةً مِن حیثُ لا یَرَونَ بإذنِ اللّه، إلی أن یَجیءَ أمرُ اللّه عَزَّوجلَّ.

:books: “احتجاج، جلد 2، صفحه 223″

بهترین مکان برگزیده خدا

امام صادق علیه ‏السلام:

همانا خدا از مکان‏های زمین، شش مورد را برگزید: بیت اللّه‏ الحرام، حرم، آرامگاه‏‌ های پیامبران و انبیاء، آرامگاه‌‏ های جانشینان آنان،  قتلگاه شهیدان، و مسجدهایی که در آنها از نام خدا یاد شود.

 متن حدیث: 

 الإمام الصادق علیه ‏السلام:

إنَّ اللّه‏َ اختارَ مِن بِقاعِ الأَرضِ سِتَّةً : البَیتَ الحَرامَ ، وَ الحَرَمَ ، و مَقابِرَ الأَنبِیاءِ ، و مَقابِرَ الأَوصِیاءِ ، و مَقاتِلَ الشُّهَداءِ ، وَ المَساجِدَ الَّتی یُذکَرُ فیهَا اسمُ اللّه‏ِ.

   "کامل الزیارات، ص 241 ، ح 358 _ بحار الأنوار، ج 101 ص 66 

برکات اطاعت از خدا و رسول(ص)

امام حسن علیه السلام :

لَو أنَّ النّاسَ سَمِعوا قَولَ اللّهِ عز و جل ورَسولِهِ؛ لَأَعطَتهُمُ السَّماءُ قَطرَها، وَالأَرضُ بَرَكَتَها، ولَمَا اختَلَفَ في هذِهِ الاُمَّةِ سَيفانِ، ولَأَكَلوها خَضراءَ خَضِرَةً إلى يَومِ القِيامَةِ.
اگر مردم سخن خدا و رسولش را به گوش مى‌گرفتند، آسمانْ باران خويش را به آنان مى‌بخشيد و زمين بركتش را به ايشان عطا مى‌كرد و هيچ دو شمشيرى در اين امّت [به نزاع] ردّ و بدل نمى‌شد و تا روز رستاخيز، مردم از سرسبزى و طراوت زمين مى‌خوردند و بهره مى‌بردند .
الأمالي للطوسي ص ۵۶۶ ح ۱۱۷۴